Wezens? 1 Wezen?

25

"Bedankt." Zeg ik en begin te lezen. "Je mag die houden zolang je hem nodig hebt, daarna geef je hem maar terug." Zei hij.
------_-_---__--------_-

Ik neem mijn schema voor vandaag nog even door: eerst naar Mintcho gaan om hem te leren hoe je delen van jezelf in delen van je wezen kan veranderen, dan samen met Roos-Anne naar de bibliotheek onder het luik, daar gaan praten met Volkert, Mintcho, mijn ouders en nog wat anderen.

Ik klim uit mijn bed, kleed me aan en loop naar Mintcho's lokaal. Ik klop op de deur en hoor Mia roepen: "Kom maar binnen hoor!" Ik loop naar binnen en vraag: "Waar is Mintcho? Ik moest hem helpen iets te leren." "Ja, ik weet het," ze grinnikt met haar hand voor haar mond. Dan vervolgd ze haar gepraat: "hij is een beetje chagrijnig, omdat het niet lukt," nog steeds hikkent van het lachen praat ze verder. "Hij is daar." Ze wijst naar een deur en ik ga daar naar binnen, daar zie ik Mintcho geconcentreerd, maar vooral gefrustreerd naar zijn arm kijken.

Ik kijk ernaar en ik moet een lach onderdrukken, ik snap wel waarom Mia zo hard aan het lachen was. "Zo, dat gaat soepel." Zeg ik, omdat ik weet dat het nu toch niet lukt. "Ja, zoo geweldig soepel." Zegt Mintcho sarcastisch. "Kijk je moet niet zo boos kijken, ik denk dat je even een pauze nodig hebt." "Okeee." Zegt Mintcho zeurderig. "Kom we gaan mij leren vechten." "Ja, dat gaan WIJ echt doen. Vooral jij jezelf natuurlijk." Zegt hij met nadruk op wij en sarcasme op de laatste regel. Hij lacht al wel weer een beetje dus het gaat beter.

Na een uur te hebben gevochten en vecht taktieken te hebben geleerd, wat niet echt lukte, zei ik dramatisch: "Oww, het lukt me nooit." Ik doe dramatische bewegingen erbij en Mintcho is al weer aan het lachen, ik zie dat Mia ook in de deuropening is gaan staan en ze kijkt goedkeurend naar Mintcho, ik vermoed dat ze het wel fijn vind dat hij weer lacht. "Ik leer je het morgen wel onderweg. Dan kun je nu even rust hebben." Zeg ik tegen Mintcho, dan loop ik weg.

Ik loop de woonkamer binnen en zie dat Roos-Anne op de bank zit, als ik binnen kom zegt ze: "Waar was je nou? Ik wou met je praten." "Pech, ik ga eerst onder de douche." Zeg ik waarna ik mijn tong uitsteek, dan loop ik mijn slaapkamer in en pak ik douche spullen.

"Héhé, ik dacht dat je er eeuwig over zou doen." Zegt Roos-Anne als ik weer de woonkamer binnen loop. "Nou, dat is ook wel weer overdreven," Zeg ik. "ben je al onder de douche geweest Roos-Anne?" Ze kijkt me boos aan en loopt dan onze slaapkamer in. Ik ga op de bank zitten en zet een spiegel op mijn schoot, ik beeld me in dat 2 van mijn 4 beesten ogen onder mijn ogen zijn. De eerste keer lukte het niet dus probeerde ik het nog een keer.

Wanneer Roos-Anne binnenkomt is het nog steeds niet gelukt. Ze loopt de deur naar de gang op en ik blijf maar oefenen, het wil niet. Ze komt terug en zegt: "Ik weet niet wat je aan het doen bent, maar volgens mij gebeurt er niks." Ik knik en ga van de bank af zodat we hem opzij kunnen schuiven en eronder kunnen klimmen.

We zijn het luik binnen en ik zie in de bibliotheek allemaal dozen staan die er eerst niet stonden, ik kijk er vragend naar en geef Roos-Anne een vragende blik ze geeft een vragende blik terug en we gaan op de grond zitten wachten totdat de rest komt.
------
Oki, dit is wel een kort hoofdstuk.