Wezens? 1 Wezen?

29

"Tssssss... Volgens mij valt dat heel erg mee. Aan de andere kant van jullie liggen Mintcho en Mia, daarnaast Volkert en Riswinn, daarnaast Peter en Lucas, daarnaast de rest van je groepje." Zegt Tion, waarna hij naar voren rent om bij Volkert uit te komen.
------
"Eindelijk we gaan eten." Hoor ik een wezen naast me zeggen. Ik kijk naar de kant waarvan ik het hoorde en zie een reus staan die over zijn buik wrijft, hij is kaal en heeft één oog. Hij ziet er sterk uit, ook breed en eeltige handen, die reus zijn.

"Kom!" Zegt Tion, die Roos-Anne en mij vast pakt, hij sleept ons mee naar een berg takken die op elkaar zijn gegooid, ze zijn duidelijk dood en gecontroleerd of er beestjes in zaten. "Ik maak een vuur, jullie gaan naar Tilliane en vragen of ze jullie wilt helpen om tenten te maken, als je genoeg tijd hebt, mag je ook die van mij maken." Hij grijnst bij het laatste wat hij zegt. Toen ging hij het vuur aan steken met een steen die hij uit zijn tas haalt, hij pakt ook een stukje stof uit zijn tas en begon te wrijven. Ik sleep Roos-Anne mee en begin te zoeken naar Tilliane. Ik vraag aan wezens die ik voordurend tegen kom waar ze is. De meesten zeggen dat ze geen idee hebben. Dan zie ik Volkert en ik ren naar hem toe, Roos-Anne meeslepend. "Waar is Tinniale?" Vraag ik aan Volkert. "Ze is bij Riswinn aan de rand van het kamp op zoek naar eetbare kruiden en andere bruikbare natuurlijke producten." Ik knik en sleep Roos-Anne mee naar de rand van het kamp. Ik loop in een rondje om het kamp heen en halferwege kom ik ze tegen.

"Wat kunnen wij voor jullie doen damens?" Vraagt Tilliane. "We moesten van Tion jouw opzoeken om ons een tent te leren maken." "Ja, en jullie hebben daar zo lang over gedaan dat ik er nu ook al klaar voor ben." Hoor ik Tion van achter tegen ons zeggen, ik schrik en draai me om, ik zie dat Roos-Anne al omgedraaid is. "Haai." Zeg ik. "Waar!" Zegt Lucas, die hier blijkbaar ook is. En natuurlijk is Peter er dan ook. "Hier is een haai!" Zegt hij terwijl hij zijn handen boven zich houd als een haaienvin. Lucas begint dramatisch rondjes te rennen terwijl hij schreeuwt: "Help, een haai!" Peter rend er grijnzend achteraan. "Die zijn we kwijt." Zegt Alex. "Wie zijn hier nog meer." Zeg ik op mijn hoede. "Alleen ik nog." Zegt Henriëtte die achter Alex tevoorschijn komt.

"Waarom zijn jullie ook altijd met z'n tweeën?" Vraagt Roos-Anne. "Omdat ze verkering hebben." Meldt Riswinn. "Hoe wist ik dat niet!" Zegt Roos-Anne verontwaardigd. "Hé, ik ook niet hoor." Zeg ik tegen Roos-Anne. "Ja, dat is logisch, maar ik was er vorig jaar ook." "Toen hadden we nog geen verkering, we hebben sinds pas vanochtend." Meldt Henriëtte. "Ooh, dat verklaart, maar hoe weet Riswinn het dan?" "We liepen naast hun." Zegt Alex schouderophalend. "Oke." "Aaahhhh." Schreeuwt Lucas, die langs ons heen rendt. Twee seconden later zien we Peter langs rennen. "Ik krijg je wel." "Technisch gezien heb je hem al." Grinnikt Alex. "Ja, maar Peter wil graag knuffelen." Zegt Henriëtte. "Wat doe ik hier nog." Zucht Tion. "Ja, dat weet ik niet." Zeg ik. "Misschien, omdat je hier zelf heen bent gelopen." "Ik ga wel mijn tent maken, komen jullie mee? Dan zoeken we bladeren." "Oke." Zegt Roos-Anne, we begonnen hem achterna te lopen en het duurt niet lang tot we allemaal met een stapel lange bladeren in onze handen lopen.

"Kom we gaan naar onze plek." Zegt Tion en loopt richting het kamp. We lopen naar het kamp en daar op onze plek aangekomen begint Tion ons uit te leggen hoe we een stevige, waterdichte tent kunnen maken. Na een uur staat onze tent eindelijk, die van Tion stond na 20 minuten, en hij was in z'n eentje. Pffff... Gelukkig was ik samen met Roos-Anne en aanwijzingen van Tion. "Ik zie dat jullie tenten staan. Dan kan ik wel beginnen met eten bereiden toch?" Vraagt Riswinn aan ons. We knikken en ik leg de overgebleven bladeren in onze hut en maak er twee bedden van. "Handig." Zegt Roos-Anne als ze binnen komt. "Ik ben ook erg handig." Zeg ik lachend.

We hebben net gegeten van eten dat Riswinn en Tinniale klaar hadden gemaakt. Nu zijn er andere wezens aan het eten en loop ik samen met Roos-Anne, Tion, Lieke, Henriëtte, Alex, Lucas, Peter, Carlo en Lizzie zijn er ook weer bij, die waren heel druk bezig met een gesprek met andere wezens. Henriëtte loopt met Alex hand in hand, Peter en Lucas rennen de hele tijd achter elkaar aan en als ze elkaar gepakt hebben knuffelen ze uitgebreid. Ik zie Carlo met Tion praten en lachen, Roos-Anne en Lizzie hebben een gesprek, geen idee waarover, maar dat maakt me ook niet uit. Ik loop heerlijk alleen in alle rust. "Uhhhh.... Corine?" Ik word uit mijn dagdromen gehaald door Lucas die dat zegt. "Je ene oog is knalgroen en je andere oog is paars met zwart." Ik kijk hem raar aan en zeg: "Dit slaat nergens op. Dat is gewoon onmogelijk." "Nee, Lucas heeft gelijk. Je hebt een groen en een paars oog." Zegt nu ook Roos-Anne, die er bij is komen staan. "We moeten naar het kamp, naar een dokter." Zegt Tion. Ik loop met ze terug naar het kamp, daar aangekomen zegt Henriëtte: "Ja, nu gaan ze ons voor gek verklaren. Waarom zijn je ogen weer normaal." "Jullie hebben je gewoon verbeeld dat ik 2 verschillende ogen had." Zeg ik tegen ze en loop dan naar m'n tent om te slapen.

Midden in de nacht word ik wakker en zie ik dat Roos-Anne nog slaapt. Ik sta voorzichtig op om Roos-Anne niet wakker te maken en kruip de tent uit. Als ik de tent uit kruip zie ik dat het nog super donker is, ik vraag me af wat het geritsel is waar ik wakker van werd en verander mijn ogen in mijn beesten ogen, nu kan ik veel meer zien. Ik zie een egeltje en pak het op. "Jaa, jij bent een lief egeltje hé?" Fluister ik zachtjes tegen het egeltje. Het egeltje lijkt niet bang te zijn maar gaat juist op mijn hand liggen slapen. Ik kijk er verbaasd naar. Ik besluit dat ik hem meeneem mijn tent in. "Waat, is daat?" Hoor ik Roos-Anne geeuwend zeggen. "Oh, je bent wakker. Ik werd wakker van geritsel en besloot om even buiten te kijken, daar zag ik deze egel en toen ik hem op pakte stribbelde hij niet eens tegen en ging ie op mijn hand liggen slapen. Dus ik denk dat ik een huisdier heb." Leg ik fluisterend uit. Roos-Anne knikt en zegt: "Je ogen geven licht." "Daardoor kan ik alles dus zo goed zien." Zeg ik meer tegen mezelf dan tegen Roos-Anne.
•~•    •<•. 
(1176 woorden.) Yo wezens die mijn boek lezen en het hopelijk wel leuk vinden! Ik moet slapen, maar dat lukt niet want naast mij is er een berg gitaarmuziek met gejoel van allemaal wezens. Super irritant. Dus ik kan niet echt slapen ); noujaa, ik probeer het wel. Welterusten!