ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)

အခန်း ၁၅၉

[ကျန်းလော့ : အသံလုံးဝမထွက်နဲ့ အပြင်မှာ တစ်ခုခု ရှိနေနိုင်သေးတယ်]

[လုယုံရိ : ဒီအိပ်မက်ကြီးက ကြောက်စရာကောင်းလိုက်တာ ငါနှလုံးသားလေး လည်ချောင်းထဲက ခုန်ထွက်လာတော့မယ်ကွ]

[လုယုံရိ : ဒါနဲ့ စကားမစပ် ကျန်းလော့ အဲ့ဒီသရဲက ဘာလို့ မင်းကို ဇနီးလေးလို့ ဆက်တိုက်ခေါ်နေတာလဲ]

[ကျန်းလော့ : မသိဘူးလေ သရဲတွေက အကန်းတွေလေကွာ ဟုတ်တယ်မို့လား လုယုံရိ မင်းကရော ဘာလို့ အိပ်မက်ထဲ အတူတူရောက်လာကြရတာတုန်း ]

လုယုံရိသည် သူတို့အားလုံး အိပ်မက်တစ်ခုထဲတွင် အတူတူ ပိတ်မိနေသည်နှင့် ပတ်သက်ပြီး ဂရုမစိုက်မိပေ။

ထိုသို့သော ရလဒ်မျိုးသည် တစ်စုံတစ်ယောက်က တစ်ခုခု လုပ်လိုက်မှသာ ဖြစ်နိုင်တာမျိုး ဖြစ်သည်။ သို့သော် မအိပ်ပျော်သွားခင်တုန်းက သူတို့အားလုံး လုယုံရိ၏ တိုက်ခန်းတွင် ရှိနေကြခြင်းဖြစ်ပြီး တံခါးသည်လည်း သေချာ လော့ချထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်အပြင်ဘက်မှ ကျူးကျော်ဝင်လာနိုင်စရာအကြောင်း မရှိဘဲ အထဲမှ လူတစ်ယောက်ယောက်ကသာ သူတို့ကို တစ်ခုခုလုပ်ရန် အခွင့်အရေးရှိနိုင်လေသည်။

သို့သော် မည်သူက သူတို့ကို လုပ်ကြံပါမည်နည်း။

တိုက်ခန်းတစ်ခုလုံးတွင် လုယုံရိ ယုံကြည်ရသည့် သူများသာ ရှိလေသည်။ အဖြေသည် လုယုံရိ၏ နှာခေါင်းအောက်တွင်ရှိနေသော်လည်း လုယုံရိသည် ထိုအဖြေကို မယုံကြည်ချင်ပေ။ သူ့ပုံစံသည် တွေဝေငေးငိုင်နေပြီး မယုံနိုင်စွာ ကျန်းလော့ကို ခေါင်းယမ်းပြသည်။

'စီကွေး ......................... မင်းလား'

ကျန်းလော့သည် နောက်ထပ်မေးခွန်းများ ထပ်မမေးတော့ပေ။

[ကျန်းလော့ : မနက်လင်းရင် စိုင်လောင်အာနဲ့ တခြားသူတွေကို သွားရှာကြတာပေါ့ကွာ]

...................................

သုံးလွှာမှ ဆင်းလာသော ပိုင်ယဲ့ဖုန်းသည် အခန်း ၂၀၃ ရှေ့တွင်ရပ်နေသော အမည်းရောင်ပုံရိပ်ရှိရာသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။ ထိုပုံရိပ်က မေးသည်။