වැව් ඉවුරේ දිය රළ
පෙර සේම දිළෙනවා...
නුග ගස් පෙළ අප නැතුවත්
තව දලුළනවා....
ඒ කාලේ පැතූ පැතුම්ම්
යලී සිහිවේනවා..
ජීවිතයම හීනයකැයී
කියා සිතෙනවා...
කාර් එකට නැගලා ටික දුරක් එනකල්ම මන් ආවේ වේනම කල්පනාවක...ආයේ කවදාවත් නුවර එන්නේ නෑ කියලා හිතුවට මගේ තියෙන කාලකන්නිකමටද මන්දා මට ආයෙම මේ නුවරට අඩිය තියන්න උනා...
මන් අහස් ...අහස් අභීසෙස්
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
මට වයස 26යී ගමේ ඉදලා මට නුවරට ආයේම එන්න උනේ මට හම්බ උන අලුත් ජොබ් එක හින්දා කවදාවත් එන්නේ නෑ කියලා හිතුවත් කරන්න දෙයක් නැතී කමට මට ආපහූ එන්න උනාට හිතකින් ආපූ ගමනක් නෙමෙයී මේක...මිනිස්සු සමහර වේලාවට රිදෙන බව දැන දැනම ඒ වේදනාවේන්ම සතුටක් හොයනවා...තුවාලයක් වගේ පෑරි පැරී තියෙන ලොකූ දුකක් අස්සේ මාත් කරේ සැනසීමක් සතුටක් හොයපූ එක...
ජීව්තේ හරී පුදුමයී මිනිස්සුන්ට ලැබේනවට වැඩිය සමහර වේලාවට නොලැබිම් වැඩිද මන්දා...මිනිස්සුන්ටද මටද එහෙම වේන්නෙ කියලා මට තාමත් හිතාගන්න බෑ...
නුවර කියන්නේ ප්‍රෙමණීයම නගර සිය දහස් ගානක් හමූ වේන ආදරේ කරන සැනසෙන නගරය...ඒත් මට විතරක් මුසල උන මගේ ජිවිතේ සතුටක් තිබුනා නම් ඒ සතුට නැත්තටම නැතී කරලා දාපූ නගරය...
එත් අදටත් මගේ හිතේ ආදරණීයම මතක ගොඩක් එකතූ කරලා තියෙන නගරය...කොචච්චර ඔනේ නෑ කියලා හිතුනත් ආයේ ආයේ එන්න හිතුන එකම තැන...මේක රිදෙනවා වස්තුවේ මොනවා කරන්නද උබ නෑ කියලා දැන දැනමත් මට ආයේම එන්න උනා??
ලොකුවට ලස්සන කරලා ලියන්න දන්නේ නෑ ලමයීනේ...ආසාවට ලියන්න ගත්තේ දැන් සෑහෙන කල් ඉදන් අසාවක් තිබුනා චුටී හරී ස්ටොරී එකක් ලියන්න...වැරදී අඩුපාඩු තිබ්බොත් කියන් යන්න...මේ හිච්චී ඕතරිටත් සහයෝගයක් දෙන්න...ඉතින්න්
මම
Hely..❤
