MEZOPOTAMYA'NIN ÇÖKÜŞÜ (TÖRE)

28

Bajar - Ogit

Beni bu zamana kadar beklediniz için teşekkür ederim ballarım. Keyifli okumalar, oy ve yorumlarınızı bekliyorum canlarım️❤️

🧭

"Bu defaki krepler benim için değil mi?" Feridun burnuna gelen enfes kokuyla uyandıktan sonra soluğu mutfakta almıştı.

Ayçin krepleri teker teker çevirirken "Bu seferki senin için ama çok da şımarma." Dedi gülerek.

Feridun, genç kadının arkasına geçip sarılırken burnunu saçlarında gezdirdi. "Senin tarafından şımartılmayı özlemişim."

"Bu işte bir terslik olmalı. Senin beni şımartmak gerekiyordu hatta bizi, artık iki canlıyım."

Feridun'un eli anında Ayçin'in karnını buldu. "Bu koca adama almadığım şey kalmadı, midesine indirirken oldukça şımardığını düşünüyorum."

"Sevgiye de ihtiyacı var onun."

Genç kadının boynunu öptüğü dudakları durdu Feridun'un. "Sevgimi gösteremiyor muyum?" Krepleri sonraya bırakmak isteyen genç adam ocağın altını kapatıp Ayçin'i kendi tarafına döndürdü. "Hissettiremiyor muyum ikinize de olan sevgimi?"

Ayçin bu konuda Feridun'un hassaslaşacağını düşünemeden söylemişti. Genç adamın gittikçe değiştiğini görüyor üstelik ona ve oğluna olan bağlılığını göstermekten çekinmiyordu. "Hissettiriyorsun sevgini ama ben doymuyorum bu ilgi ve alakaya. Anlayacağın daha fazlasını istiyorum."

Feridun aldığı cevapla tedirginliğini giderirken dudakları kıvrıldı. "Yavrum daha fazlası için ne yapmam gerekiyor? Kalbimi söküp eline mi vereyim?"

"O kalbin içinde ben varım zaten elimde tutmaya gerek mi var? Öyle değil mi?" dedi Ayçin genç adamın boynuna kollarını sararken. "Kalbinin içindeki tek kadın benim değil mi Feridun?"

"Öylesin güzelim şüphen mi var?"

"Bir zamanlar vardı."

"Nasıl da tutuldum ama sana," derken genç kadının dudaklarından öpüp geri çekildi. "Oğlum ikimizi tekrardan bir araya getirdi. O olmasaydı ben eski Feridun olarak hayatıma devam ederdim. Hırsı gözlerini boyayan, sevgi nedir bilmeyen o adam olurdum. Sen ise sana yaptıklarımın acısını yaşardın, beni acı çeke çeke sevmeye devam ederdin. Bana olan sadakatin her zaman hoşuma giderdi. Bir mektupla çekip gitmen çok zoruma gitti Ayçin, Ankara'daki üniversite hayatımızdaki gibi tekrardan bir araya olduğumuzu düşünmüştüm onca olaydan sonra. Bana da iyi gelmiştin fakat sabah bir uyandım ortada yoksun. Aylar sonra da karşıma çıkıp ben hamileyim deyince kafam allak bullak oldu."

"Eğer ben gitmeseydim beni elbet bir gün kovacaktın. O kadar güzel vakit geçirmiştim ki seninle ardından beni kovma olasılığından korktuğum için kendim gitmek istedim." Dedi Ayçin. "Beni kolumdan tutup evden kovmana hayatına bir daha girmememi söylemenden ölesiye korktum." Bu korkulardan kaçmak için terk etmişti Feridun'u fakat geri geldiğinde aslında korktuğunun başına geleceğinden bihaberdi genç kadın. Sevdiği adamın başı öne eğilirken çenesinden tutup gözlerinin içine baktı. Karşısındaki artık ona o korkuları yaşatan adam değildi. "Bunları boş verelim, bebeğimizi konuşalım. Beş aya kucağımıza alacağız ama isim daha düşünmedik."

"Benim aklımda bir isim var hatta yıllardır bu isimi ileride oğluma vermek için karar almıştım."

Ayçin kaşlarını yukarıya kaldırdı şaşırarak. "Ciddi misin? Benimle paylaşacaksın değil mi?"

"Elbette ama bebeğimizi kucağımıza aldığımızda söylemek istiyorum. Tabii o anda Fırat'ın da yanımızda olmasını istiyorum."

"Fırat'ın mı? İtinayla onu yanında istediğine göre demek ki bu isim koyma işi aranızda önceden konulmuş bir konu."