MEZOPOTAMYA'NIN ÇÖKÜŞÜ (TÖRE)

26

Mazlum Çimen - Başımın Belası

Eylem Aktaş - Başımın Belası

Bu şarkı tam da Feridun ve Ayçin'i anımsatıyor. Bölümde bolca bu ikilinin sahnesi olacak bilginize. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum canlarım, keyifli okumalar.

🧭

Feridun oturduğu yerden kalkıp toparlandıktan sonra burnunu çekip hastaneye tekrardan girdi. Ayçin'in kaldığı odaya girerken onu ilk gören Fırat oldu.

"Niye bebeğinin annesinin başında beklemiyorsun oğlum sen?"

Feridun alayla "Sen bekliyorsun ya bana ne gerek var ki öyle değil mi?" diye sordu. Fırat kuzeninin yine ne zırvaladığını düşündü. Çocukluğundan beridir bu kadar kıskanç olmasını bir türlü anlayamıyordu.

"Ne yaparsan yap Feridun, bundan sonra yediğin haltları toplama sırası sende. Biz gidiyoruz." Deyip sözlüsüne seslenerek yanına gelmesini bekledi. Dicle'nin elini tuttuktan sonra Ayçin'e dönüp "Tekrardan geçmiş olsun, müsait olduğun zaman geliriz seni görmeye hadi Allah'a emanet olun." Dedikten sonra son kez Feridun'un gözlerinin içine bakıp gittiler. Ayçin, Feridun'la tek kalma fikrine cazip bakmasa da yapacağı başka bir şeyi yoktu. Onu şu anda ayakta tutan tek şeyin oğlu olduğunu biliyordu. Eli karnına giderken dudakları istemsizce kıvrıldı. Cinsiyetini öğrenirken ağlamadan edemedi, sağlıklı bir oğlu olacaktı eğer ona bir şey olsaydı o da yaşayamazdı.

Feridun yüzünde gülümsemeyle oğlunu seven kadını izlerken hala inanamıyordu tüm bu olanlara. Bebeği olacaktı daha doğrusu bir oğlu. Fırat'la üniversite yıllarında arkadaşlıkları sürerken ilerde evlenirse hep erkek çocuğuna sahip olmak istediğini anlatırdı. Şimdi ise sanki dilekleri kabul oluyordu. Bebeğin annesinin Ayçin olacağını aklından geçirmezdi hiçbir zaman. Çünkü genç kadınla olan birlikteliği sadece intikam arzusuydu.

"Ankara'ya gitmeyeceksin, bebeğin babası olarak bundan sonra benimle yaşayacaksın. Ailene de durumu açıklarsın, Mardin'de benim yanımda büyüyecek o bebek." Feridun'un itiraz istemeyen sesiyle sıkıntılı nefes verdi.

"Başına kalmışım gibi davranman can sıkıyor. Bebeğime babalık yapmak zorunda hissetme kendini, biliyoruz ki ne beni ne de onu istiyorsun. Bana inanamadın bile, karnındaki piçe başkası babalık yapsın demen hala aklımdan çıkmıyor. Ben bebeğimi onu istemeyen bir adamla beraber büyütemem, baba sevgisi olmadan büyüyen çocukların ne halde olduğunu görüyoruz sonuçta." Sondaki cümlelerin asıl sahibi genç adam olduğunu biliyordu. Nuzan Ağa bir kez olsun sevgi göstermemişti Feridun'a. Eğer kendisi de bebeğine aynı şekilde yaklaşırsa sonu kendisi gibi olacaktı.

"Lafımın üstüne laf etmeni istemiyorum. Hazırlan seni konağa götüreceğim, öncellikle bu bebek mevzusunu aileme kabul ettirmem gerek." Ne dese boş olacağını bilen genç kadın ayağa zar zor kalkıp Fırat'ın onun için getirdiği elbiselerden birini giyecekken başı hafiften döndü. Duvara elini dayayarak baş dönmesinin geçmesini bekledi. Ayçin'in her hareketini izleyen genç adam ise yardım etmek için genç kadının üstündeki hastane kıyafetlerinden kurtulmasına yardımcı olup elbiseyi giydirdi. Yürümeyeceğini de anlayınca kucağına alıp odadan çıktılar.

"Beni yere indirir misin Feridun, kendim yürüyebilirim." Ayçin her ne kadar indirmesini de söylese hoşuna gidiyordu genç adamın kendisiyle ilgilenmesi.

"Çok konuşuyorsun, hamile olduktan sonra daha da konuşkan olmuşsun beğenmedim bu halini."

Hafiften sinirlenen genç kadın "Kendimi sana beğendirmek gibi bir düşüncem yok, ben böyleyim bundan sonra da seninle yaşayacaksam da bu halimi kabullenmen gerekiyor." Dedi. Feridun hastanenin bahçesinde boş taksilerin birinin yanına gidip kucağında taşıdığı genç kadını arka koltuğa oturttuktan sonra kendisi de öne bindi. Taksicinin arabayı Erdahan Konağına sürmesini isterken harekete geçti araç. Yol boyunca bu bebek mevzunu ailesine nasıl açacağını düşünüyordu. Babasının karşı çıkacağını annesinin de ona hayır deme gibi bir lüksünün olmadığını bilerek günahsız olan bebeği kabul etmeyeceklerini düşünüyorlardı. Üstelik nikâhsız birlikte olduğu kadını gelin olarak konaklarında bulundurmayacağını da biliyordu.