အတ္တစိတ် || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 5

" ယွမ်ပေါင် ၊ ဘာလို့ အစားကိုတောင် သေချာမစားတတ်ရတာလဲ ? မြန်မြန် ဒီကိုလာခဲ့ " ထိုအခိုက်ဝယ် ကျင်ချန်ယွီလဲ သူ့ညီလေးအား မတွေ့တော့ကြောင်း သိသွားပြီး အသံထဲ၌ ကူကယ်ရာမဲ့ဟန် စွက်နေသည်။

ကျင်ယွမ်ပေါင်က နှုတ်ခမ်းတွေတွန့်ကွေးသွားပြီး သူ့အစ်ကို စကားကို နည်းနည်းမှနားမထောင်ပေ။ ယင်းအစား သူက ငုံ့ကိုင်းလျက် ကျွန်တော့်ဘက်ရှိစားပွဲမှ သုတ်သုတ်ပျာပျာဖြင့် အမြန်ပြေးထွက်ကာ ပျောက်ကွယ်သွားတော့​၏။

မျက်ခုံးကျုံ့လျက်ဖြင့် ကျင်ချန်ယွီက ဘေးမှာ ရပ်နေသော အစေခံကို တစ်ချက်အကြည့်ပို့လိုက်သည်။ သူမကလဲ တစ်ခွန်းပြောစရာမလိုပဲ သဘောပေါက်သွားပြီး သခင်ငယ်လေးအနောက်သို့ အမြန်လိုက်ပါသွားတော့သည်။

ကျင်ချန်ယွီက အစေခံ လုံးလုံးပျောက်သွားပါမှ အကြည့်လွှဲလိုက်​၏။သူက စားပွဲပတ်ပတ်လည်မှာထိုင်နေသော သူများကိုတောင်းပန်သလိုဖြင့် : " တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ။ အားလုံးကို ရယ်ရစေမိပြီ​ "

ဖန်းလော့စူးက အသဲအသန် လက်ယမ်းပြလိုက်ကာ : " မလိုပါဘူး။မလိုပါဘူး။ သူက ကလေးလေးဆိုတော့ ထိုင်မနေနိုင်တာကပုံမှန်ပါပဲ။ "

ကျန်သူများကလဲ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် သံယောင်လိုက်ကာ ကျင်ချန်ယွီအား စိတ်ထဲမထားဖို့ ပြောဆိုနေကြသည်။

ကျွန်တော် ရေခွက်ကိုကောက်၍ တစ်ကျိုက်မော့လိုက်​မိ​၏။ စိတ်အစဉ်မှာတော့ လေလွင့်နေတာကြာပြီပင်။

ကေသရာဇာကျွန်းဟာ နဂါးအိုင်သော်၎င်း ၊ ကျားသားရဲတွင်းသော်၎င်း နှိုင်းယှဉ်လို့ရသည်မို့ ကျင်ချန်ယွီဟာလည်း ဤတွင်နေထိုင်သော သရဲ သို့မဟုတ် နတ်ဆိုးနှင့်သာ တူသည်။ ထမင်းစားခန်းဟာ တောက်ပြောင်ကျယ်ဝန်းပြီး ၊ အစားအစာတွေကလဲ အရသာရှိပြီးအကြိုက်တွေ့စေသည့်တိုင် ကျွန်တော့်အဖို့ ပင်အပ်တွေပေါ်ထိုင်ပြီး ဖယောင်းကို ဝါးနေရသကဲသို့ခံစားရသည်။

ယခု ရန်ချင်းကျွမ်း ဘာတွေ တွေ့ကြုံနေရမည်နည်း? သူ့ အသက်အန္တရာယ်ရှိနေတာများလား ?

ငါဘယ်လိုလုပ်ရင် သူ့ကို ကူညီနိုင်မလဲ ?

အနည်းဆုံးတော့ ယနေ့လို သူဖြစ်လာခဲ့ခြင်းက ကျွန်တော့်မှာ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း တာဝန်ရှိတာမို့ ဘေးကနေ မထုံတက်သေးနှင့် ထိုင်မကြည့်နေနိုင်ပါ။