Mafia e il suo bambino.(TAEKOOK)

~31 FİNAL

1 sene sonra;

"Bebeğim, nerdesiniz?"

Taehyunga ait olan sesle beraber yakalanmanın verdiği heyecanla ağzı yüzü çikolata olan minik kızıma gözlerimi çevirmiştim.

"Haneul. Baba bizi yakaladı kızım."
Kıkırdayarak kurduğum cümleyle minik kızım da kısmen anladığı kelimelerle kıkırdamıştı.

Ardından da parmağıyla beni işaret etmiş, tiz bir kahkaha bırakmıştı.

O sırada bense anlamayarak gözlerimi üzerime çevirdiğimde, benim de üzerimin çikolatayla kaplı olduğunu farketmiştim.

Şişik karnımı gizleyen bol beyaz tişörtüm artık kahverengiydi.

Taehyungun çok kızacağının bilinciyle kızıma sessiz olmasını işaret etmiştim.

Şu anda salonumuzla birleşik olan mutfağımızda, doktorumun ve Taehyungun bana yasakladığı kavanoz çikolatalardan kızımla beraber yiyorduk.

Yerde, bizi gizleyen ortada bulunan tezgahın yanında oturuyor, yerde bulunan kavanozdan kaşık kaşık çikolata yiyorduk.

Hamileydim.
Beş aylık hamileydim ve bu çok farklı bir duyguydu.
Karnımın içerisinde bir bedenin büyüyor olduğunu bilmek, aklımı kaçırmama neden oluyordu.

Hayatım boyunca erkek olduğumun bilinciyle asla böyle bir duyduyu tadamayacağımı biliyordum ancak hayat sürprizlerle doluydu.

Ne olacağı belli olmuyordu.

"Hayatım, ben sana tatlı yemeyi yasaklamadım mı? Tatlı dediğin şeyi bir iki parça yersin. Kavanoz kavanoz yememelisin ya. O kadar katkısız fıstık ezmeleri, reçeller, doğal tatlılar aldım yine şu çikolataları mı yiyorsun?"

Taehyung bizi azarlarken, başımı suçlu bir çocuk edasıyla eğerek dudaklarımı büzmüştüm.
"Ba-ba kıydı"(Baba kızdı.)

Minik bebeğimin gergin ortama bıraktığı tatlı sesiyle Taehyungun her zamanki gibi içi erimiş, çikolatayla kaplı olan bebeğimi kucaklamıştı.
"Baba kızmadı bebeğim. Baba Jungkooku uyardı."

Bir yandan eline adlığı peçeteyle ağzını temizliyor, bir yandan da minik kızımızla sohbet ediyordu.
İşin içinden peçeteyle çıkamayacağını anladığındaysa minik kızımızı yere bıraktı.

"Bu böyle olmayacak. Güzelim sen babayı merdivenlerin önünde bekle. Ama sakın tırmanma. Baba gelecek ve bıcı bıcı yaptıracak. Tamam mı?"

Minik kızımız neşeyle babasını onaylamış, bezli poposunu sallayarak yanımızdan uzaklaşmıştı. Taehyungun gözleri beni bulduğundaysa gözlerimi kaçırmıştım.

"Hamileyim ben Taehyung. Ben istemiyorum ki oğlumuz istiyor."
Son ve en güçlü kozumu kullanarak parlak gözlerle yüzüne bakmıştım.

Hafifçe kıkırdamış, planımın işe yaramış olduğunu düşünmeme neden olmuştu.
"Sen çok tehlikelisin bebeğim."

Onun gülerek kurduğu cümleyle gözlerim dolmuştu. Çok sık duygusal değişimler yaşıyordum. Ve Taehyungu son aylarda gerçekten bezdirmiştim. Alındığım konular aslında olayın ardından bana da mantıksız geliyordu. Ancak o anda kendimi fazlasıyla haklı bularak hayatı etrafımdaki herkese zehir etmeye adeta yemin ediyordum.

"Tehlikeliyim ya ben sevme beni. Zaten iyice kilo aldım. Çirkin oldum. Kendi başıma ayağa bile zor kalkıyorum."

Hormonlarımın verdiği duygusallıkla kurduğum cümlenin ardından istemsizce ağlamaya başlamıştım. Taehyungsa hızla öne atılmış, beni kucağına alarak tezgaha oturmama sebep olmuştu.