SARE +18 ✓

50. Bölüm : Kuvöz

"Tamam Sarecim sakinleş sadece birine benzettin beni. Ben doktor Asuman. Şimdi senden ıkınmanı istiyorum hadi lütfen."

Derin bir nefes alıp verirken emin olmak için suratına baktım cidden Feyza değildi. Derin bir nefes alırken dediğini yaptım ve ıkındım.

"Harikasın Sare kafasını görebiliyorum tekrarla."

Bağıra bağıra ıkınmaya devam ediyordum. O kadar yorulmuştum ki ıkınmaktan ve bağırmaktan bayılacak gibi hissediyordum kendimi.

Kafam geriye güçsüzlükle düşerken nefes almaya çalıştım.

"Hey Sare kendine gel burada bırakamazsın ıkınmalısın."

Kendimi toparlayarak ıkınabildiğim kadar ıkındım. Ufak ufak bağırtımla ıkınmaya devam ediyordum.

"Evet bir kaç defa tekrar edersen oğluna kavuşabileceksin."

Yüzümde anlık bir sırıtma oluşurken bir kaç defa daha ıkındım. Kafam geriye güçsüzlükle düşerken duyduğum bebek ağlama sesiyle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"Tamamdır. Harikasın Sarecim." bir iki dakika boyunca bir şeyler yaptıktan sonra ameliyat odasında ki başka bir görevli Yağızı yanıma gelerek gösterdi.

Öyle içli içli ağlıyordu ki benim canık yandı ağlamasın istedim. Kucağıma almak için uzanmıştım ki konuştu. "Küvöze almamız lazım."

Asuman doktorun konuşmasıyla gözlerim pırıl pırıl olmuştu bile.
"Zor bir doğumdu göster Hande."

Küçücük bedeni kollarım arasına koyulunca ağlamaya devam eden yağıza doğru fısıldadım. "Ne çok bekledik seni." elinin üstüne ufak bir öpücük bıraktım. "Babanda bekliyor seni."

Hande denen kız eğilip Yağızı kucağımdan alırken hiç gitmesin istedim.

**

"Tamam aşkım sakin ol şimdi sordum gayet iyiymiş." Buğra sağ elimi tutup bileklerimi ovalarken yattığım yerden kalkmak için yeltendim ancak omuzlarımda ki iki el beni geriye doğru yeniden ittirdi. "Hayır kalkamazsın yeni doğum yaptın."

"Görmek istiyorum." kafasıyla beni onayladı. "Bende görmek istiyoruk ama küvöze alacaklar hayatım. Kendine gel görmeye götüreceğim. Söz veriyorum"

Buğranın yeşillerine bakarken gözlerim dolmuştu bile. "Benim suçum."

Yanıma eğilerek alnıma öpücükler kondurdu. "Hayır senin bir suçun yok üzme kendini. Yağız gayet iyi olacak."

Odanın kapısı açılmış içeri hemşir kıyafetli biri girmişti. "İsterseniz küvözde görebilirsiniz." diyip çıkarken rahat bir nefes verdim.

"Tekerlekli sandalye getireyim." Buğranın kolunu tutarken ayağa kalktım. Ben gayet iyiydim şu an tek istediğim şey Yağızı görebilmekti. "İyiyim ben iyi iyi ağrım olursa söz söyleyeceğim."

Zorda olsa ikna olunca küvözde ki bebeklerin cam odasının önünde durmuştuk. Cama  yaklaştım beş tane daha bebek vardı.

"İkinci sırada ki sizin hanımefendi." bakışlarım dediği yere giderken gülümsedim. Kavuşmuştuk ama dokunamıyorduk.

Elim camı bulurken gözümden bir yasın yanaklarımdan süzelerek aktığı farkettim.

"Çok güzel."

Buğra beni onaylayan mırıltılar çıkartırken arkama geçerek omzuma bir öpücük bırakmış belime sarılmıştı.

"Kavuşacağız güzelim." mışıl mışıl uyuyordu benim güzel oğlum. Oğlumuz.