“ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ… သူတော်စင်အဆင့်ဆိုလဲ ဂရုစိုက်စရာမှမဟုတ်တာ… ငါ့ရဲ့ တာ၀န်က သတင်းအချက်အလက် နည်းနည်းလောက် ရဖို့အတွက်ပဲလေ… ဟီးဟီး…. ပြီးတော့.. တချိန်တည်းမှာပဲ ဒဏ္ဍာရီလာ ငါးလမ်းကြောင်းသိမြင်မှု သစ်သီးပင်ကို ကြည့်ရမယ်….”

ဘုန်းကြီးငယ်က ပေါ့ပါးစွာ ရေရွတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ခေါင်းပြောင်ပြောင်ကို လက်ဖြင့် တစ်ချက် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ရှေ့သို့ ဆက်လျောက်သွားလိုက်သည်။

ပုဖန်က မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ၀င်၍ ဝိုင်အိုးကို သေချာစွာ သိမ်းလိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ထဲသို့ ပြန်ရောက်လာသည်နှင့် ရင်းနှီးကျွမ်း၀င်နေသော ပုံရိပ်များကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အေးခဲတောင့်တင်းသွားလေသည်။

၀ူယွမ်ပိုင်က ပုဖန်ကို တွေ့လိုက်ချိန်တွင် သူမ၏ မျက်၀န်းများ တောက်ပလာလေသည်။

“သေချာပေါက်ကို သူပဲ… ငါတို့ နေရာမှန်ကို ရောက်လာတာပဲ…”

သို့သော် ဝူယွမ်ပိုင်က အဆင့်ချိုးဖျက်တက်ရောက်ခါနီး သူတော်စင်အဆင့် တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အလျင်စလို မလှုပ်ရှားရဲပေ။ သူတော်စင်အဆင့်များ၏ အဆင့်ချိုးဖျက် တက်ရောက်နေချိန်က ဟာသတစ်ခု ဟုတ်မနေပေ။

ရှပ်ရှပ်..

ခြေသံအချို့ ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြီး ဝူယွမ်ပိုင်၏ အနောက် တံခါး၀တွင် ပုံရိပ်နှစ်ခု ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

ဂျိချန်းရွဲ့က ဆိုင်၏ အလည်တွင် ထိုင်နေသော အမျိုးသမီးကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မျက်၀န်းများ စူးရှသွားလေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက အဆင့်ချိုးဖျက်တက်ရောက်ရန် ပြင်ဆင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဒီလို အထိမခံနိုင်တဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာတောင် သူက အဆင့်တက်ရဲတာလား…”

လျန်ဖုက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဆိုင်အတွင်းသို့ ကြည့်လိုက်လေသည်။ ဧကရာဇ်ချန်းဖန်နှင့် နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် ရောက်လာပြီးချိန်မှ စ၍ ဆိုင်ဘက်သို့ တစ်ကြိမ်မျှပင် ခြေဦးလှည့်နိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ သူက နွေးထွေးသော လေထုကို ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရပြီး အကူအညီ မဲ့စွာဖြင့် အမှတ်တရ ဟောင်းများကို တွေးတောမိသွားလေသည်။

အချက်အပြုတ်နတ်ဘုရား ( ပုဖန် ) Book 1 ( Ch 1 - 995 )(ခွင့်ပြုချက်ရပြီး)Where stories live. Discover now