ÜSTEĞMENCİĞİM | Yarı Texting ✓

4.0

Hellooo
Nasılsınız kuzularrrr
Ben iyi değilim çünkü bölümü normalde dün atacaktım ama yarısı neredeyse silinmişti ve düzeltme geçmişinde de yoktu:( onu tamamlamakla uğraştım. Bu her iki kurgumda da oldu
Keyifli okumalarrr diliyorum ve inşallah yeni bölümü bugün yetiştiririm diyip kaçıyorum💘

Kızlarımla dolu dolu bir bölüm oldu💅

***
3 Hafta Sonra...

Bazı anlar vardır ki, insanı duygudan duyguya sokar. Bazı anlar vardır ki, insanı hissettirdikleriyle yerle yeksan eder.

Elimi kalbimin üzerine koyup nefeslenmeye çalıştım. Zordu nefes almak benim için tam şuanda. Yutkundum ard arda defalarca. Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp titreyen dizlerim yüzünden daha fazla dayanamayıp duvarın dibine çöktüm kaldım.

Kalbim çok hızlı atıyordu ama sebebini ayırt edemiyordum. Heyecandan mı yoksa korkudan mıydı kalbimin bu denli hızlı atması anlam veremiyordum.

Ağlamak istiyordum ama bir yandan deli gibi gülmek istiyordum. Kahkalarım tüm her yere yayılsın istiyordum çünkü içimde ki istek bu yöndeydi.

Çaresiz hissediyordu bir yanım, bir yanım ise güçlü hissediyordu. Çaresizliğim sevdiğim adamı düşünmekti. Güçlü hissetmem ise kabullendiğim gerçekti.

Kabullendiğim gerçek ise hamile oluşumdu.

Ne zaman düşmüştü rahmime hiç bilmiyordum. Baş dönmem oluyordu diye umursamadığım şey mide bulantım olduğundan beni işkillendirmişti. Beklemenin saçma olacağını düşündüğüm için test almıştım hangi akılla aldığımı dâhi bilmiyordum üstelik.

Eve öyle bir ruh halinde girmiştim ki, dokunsalar ağlayacaktım laf yerindeyse. Mercan yoktu evde. Yağız da yoktu görevdeydi. Yalnızdım. Ben kabullendiğim gerçeği öğrendiğimde yalnız olduğumdan güçlü hissetmiştim. Ağlamadan, sızlanmadan kabul edip çift çizgiyi gördüğüm anda bebeğim diyebilmiştim.

Kollarımı dizlerimin etrafına sarıp avucumun içinde tuttuğum kırmızı çizgilere daldım. Ben sevinmiştim bu duruma ama peki ya Yağız? O ne derdi ki? İstemiyorum derse ya. Saçma düşünüyordum tabii ki ama insan düşünmeden edemiyordu. Ne kadar seversen sev, ne kadar güvenirsen güven tek bir sözle paramparça olacak şeylerdi. Yağız öğrendikten sonra bana istemiyorum bebeği derse, işte o zaman ne yapardım hiç bilmiyordum.

Yağız karşına geçip düşüncelerin yüzünden senin aptal olduğunu söylerdi sadece. Hormonlar seni iyice duygusal biri yapmış basbayağı.

İnan ki iç ses bilmiyorum.

Göz yaşlarım göz altımda kurumuş kalmıştı. Mecalim yoktu silmeye. Ben hamileydim çünkü. Artık bir bedende iki can taşıyordum. Şuan çok küçüktü. Ama sonra büyüyecekti. Ben onu kucağıma alacaktım.

Belki bir kızımız olurdu. Hayal mi kuruyordum çok fazla?

Başımı iki yana salladım, reddetmek istiyordum içimden geçen düşünceleri. Sorumluluklarım olacaktı şimdi daha fazla. Ağrım olacaktı. Huysuz ve şişman biri olacaktım. Yağız'ı darlayacaktım her an. Aşerdiğim zamanlar yorulacaktı ben ve bebeğim için. Biz onun ailesi olacaktık.