ÜSTEĞMENCİĞİM | Yarı Texting ✓

2.9

Helllooo
Nasılda hızlı bölüm atıyorum ama💅
Sizleri çok seviyorummm
Keyifli okumalarrr bebekimlerrrr

***

EMİR

Önümde ki yeşil çam ağaçlarında dolanan bakışlarım Mercan'ı gördüğüm anda direkt ona odaklandı.

Nefesim kesildi sandım ona bakınca. Çünkü çok güzel olmuştu. Tıpkı bir peri kızı gibiydi. Yanıma yaklaştığında suratında ki o keyifsiz ifade gözlerimi kısıp kaşlarımı çatmama neden oldu. Mercan neden üzgündü? Ben neden bilmiyordum onu üzen şeyi?

"Nasılsın?" Başımı sallayıp, "İyiyim," dedim. Sesinde ki mesafeli yaklaşım içimi sıkıntı ile kapladı. Nolmuştu, anlamıyordum.
(Not; Salak Emir yemin ederim amk birde niye diyor? Neyse sakinim)

Başını sallayıp diğer tarafa dolanacaktı ama kolundan tutup, "Neyin var?" diye sordum. Yüzüme bakmaması ciddi anlamda sinirimi bozduğu için gülüp alt dudağımı ısırdım.

"Emir sırası değil."

"Neyin sırası değil Mercan. Neyin? Anlamıyorum ne oldu sana, neden bana soğuk yapıyorsun?" Kolunu bu sefer bırakıp elini tuttum.

"Yapmıyorum." Gözlerini kaçırıp yere bakmaya başladı.

"Aynen canım ondan. Bal gibi de yapıyorsun işte." Onu tutup lojmanın arka tarafına yürüttüm kendimle beraber. Neden soğuk yapıyordu bana anlamamıştım.

Ben onu üzecek ne yapmıştım ki?

"Emir bırak." Bırakmadım yürütmeye devam ettim.

"Sana bırak dedim." Duyma, kapat kulaklarını, bırakma. Babanı bıraktın gitti o senden ama Mercan'ı bırakma. Gitmesin senden.

"Emir bırak." Bağırdı ama yinede umursamadım.

"Emir sana bırak-"

*SİKERİM EMİR'İ NE BIRAKMASI?" Kolunu bırakıp öyle bir bağırmıştım ki aniden neden böyle olmuştu anlamamıştım.

Mercan benden uzaklaştı iki adım. Aramıza giren mesafe hoşuma gitmediği için ona iki adım atacaktım bu sefer ben ama elini kaldırıp, "Kal durduğun yerde Emir," dedi titremesine rağmen gür bir sesle.

Elimi uzatıp ona dokunmak istedim ama o buna izin vermeyip, "Neden?" diye sordu başını yana eğerken. Ne neden? Noluyor?

"Mercan ben anlamıyorum."

Histerik bir gülüş bahşetti bana ardından ise, "Yalnızca adını bildiğim bir yabancıya nasıl davranmam gerek bilmiyorum," dedi gözlerinden yaşlar akarken ama hâlâ gülüyordu.

Çaresizce ellerimi saçlarımın arasına daldırıp baktım ona. Beni bir yabancı olarak görüyordu. Beni yabancı olarak görüyordu. Ben ona nasıl yabancı olabilirdim ki?

Attım ona doğru bir adım ama elini kaldırıp, "Geç kalıp beni ağlatan o adımların gelmesin bana lütfen," dedi ağlaması şiddetlenirken.

O böyle ağlarken ben nasıl durabilirdim sakince. "Mercan, göz bebeğim, neyin var anlat bana?"

"Sen anlattın mı ki, ben anlatayım?" Vurma beni buradan işte. Yapma bunu.