ÜSTEĞMENCİĞİM | Yarı Texting ✓

1.4

Hellooo
Size aşırı tatliş bir bölümle geldimmm
Oy verip bana destek olursanız çok mutlu olurum
Teşekkür ederimm
Keyifli okumalarrr

***
Çalıyor... Çalıyor... Çalıyor...

Mal gibi ekrana bakıyordum. Nöbet bitmişti ve eve geldiğim gibi uyuyordum. Gecenin dördünde ısrarla çalan telefonumun sesiyle uyanmıştım ve arayan kişi Yağız'dı.

Yanaklarıma iki tokat atıp aramayı yanıtladım ve yataktan kalkıp odadan çıktım.

Annem ve Baran da uyuduğuna göre kimsenin beni duymayacağını bilmeme rağmen yinede mutfağa girip kapıyı kapadım.

"Alo?" Sesim kısıktı çünkü annem geceleri su içmeye hep kalkardı.

"Aşağıya insene iki dakika." Sesini günler sonra duymanın getirdiği hisle gözlerimi kapatıp gülümsedim. O göremese bile başımı sallayıp, "Geliyorum," dedim.

Portmantodan gri hırkamı üzerime geçirip ev anahtarımı ve telefonu mu da alıp çıkacakken buzdolabına yapıp koyduğum ıslak keki aldım koşarak. Pastayı dikkatle elimde tutup evden çıkıp merdivenleri koşarak indim. Asansörler bozuktu çünkü. Lanet sistem.

Etrafa bakıyordum çünkü apartmanın önünde kimse yoktu. Sonrasında ise hemen arkamda hissettiğim beden ve koluma dokunan elinin varlığı ile gülümseyip hızla ona döndüm. Karanlıkta yüzü görünmüyordu ama gülümsediğine emindim.

"Ne zaman döndün? Niye bana haber vermedin? Geldiğin gibi mesaj da mı atamadın? Off Yağız ya ben sana ama sürpriz yapacaktım. Ben böyle düş-" yine ayarlarım bozulmuş çenemi tutamamıştım. Yağız ise eliyle ağzımın üstünü kapatıp, "Yavaş kızım kaç gündür konuşmuyorsun sanki," dedi ama sesinden eğlendiği belli oluyordu.

Elimden tutup apartmanın arka tarafında ki çardağa doğru sürükledi ikimizi de. Elimden pastayı alıp masanın üzerine koyup sol elimi tuttu. Şimdi her taraf aydınlık olduğundan yüzünü görebiliyordum. Gülümsüyordu ve kalbim duracak gibi hissediyordum.

"Kübra bazı şeylerden kaçmanın imkansız olduğunu anladım." Gözlerine bakıyor ve öylece onu dinliyordum. Dilime kilit vurulmuş da konuşamıyor gibiydim sanki.

"Hayatımın bir garantisi yok kimsenin olmadığı gibi. Ama derler ya bizim için kelle koltukta gezeriz, ecel bize çok yakındır öyle. Neyden kaçarsam günün sonunda kendimi hep onunla buldum ben. Sana, bana ilk yazdığın andan itibaren karşı çıkmadı kalbim. Ben farkında bile değilken sevildiğini bildi. Şimdi ise daha fazla kayıtsız kalamam hiçbir şeye Kübra."

Söyledikleri canımı öyle bir acıttı ki hıçkırarak ağlamak istiyordum. Tuttum ama kendimi şuan duygusal bir andı daha sonra zırlardım.

Derin bir nefes aldı ve sözlerini şöyle tamamladı: "Benimle çıkar mısın Kübra?"

Şoka girmiştim âdeta. Benden bir cevap bekliyor gibi yüzüme bakıyordu Yağız ama ben mal mal donup kalmıştım. Dilim tutulmuştu sanki gerçekten dilim tutulmuş olabilirdi?

Allahım bu kız aşırı salak. Kız adam bırakıp gidecek şimdi cevap versene!

İç sesimin muhteşem ötesi hakareti yüzünden yüzümü buruşturmak istedim ama Yağız yüzüme bir cevap bekler gibi bakıyordu.