Gloom Series 5:The Unforgettable Pain (COMPLETED)

CHAPTER 22

Chapter 22: Another issue

“BABALIK tayo sa hospital ng wala man lang tayong dala, Miamor? Hindi ba...ay gagawin mo na ang gustong ipagawa sa ‘yo ng Daddy mo?” tanong sa akin ni Red. Bigla akong na-stress nang maalala ko ang bagay na iyon.

Bakit ba pinauso pa ang public apologize para lamang bumango ulit ang pangalan mo? Kung puwede lang ay ako mismo ang magpapatanggal no’n.

“Public apologize lang ‘yon at ano naman ang dadalhin natin? The important is nagawa ko ang gusto ngang ipagagawa ni Dad sa akin. Alam mo namang napipilitan lamang ako na gawin ‘yon, right? And about the dala natin you mean is...kailangan nating magdala ng media para malaman na rin nila na sincere ang paghingi ko ng kapatawaran sa lalaking iyon at walang halong pagbibiro, script or fake whatsoever? Na siya naman talaga ang naunang gumawa ng issue at dinadamay pa ako sa trip niya,” walang ganang saad ko. Dahil iyon naman ang totoo.

May pa-interview-interview pa siyang nalalaman at lumalabas talaga na napakasama kong senator. Tss.

“Miamor...” Red uttered my name.

“Masyado siyang pakialamero na tao,” saad ko at nagngingitngit talaga ako sa galit. “But... Fine. Bumili tayo ng peace offering,” saad ko.

“Peace offering... Ano ang naisip mo na dadalhin natin para sa kanya?” tanong niya at napaisip naman ko. Yeah, ngayon lang ako mag-iisip nito. Ito ang unang beses na gagawin ko ang peace offering and a public apologize.

“Ayoko sa pagkain. So, pass,” I said.

“Hmm... So, what is it?”

“Dumaan tayo sa flower shop,” saad ko. Isang bulaklak ang gusto kong ipang-peace offering sa kanya.

***

Habang lulan na kami ng sasakyan ay wala akong ginawa kundi ang pagmasdan ang bouquet. I appreciated the beauty of these flowers but it’s not my forte. I don’t like this kind of thing... It’s corny for me.

And I wonder kung bakit nagiging romantic ito para sa mga babae basta ako, hindi ko gusto. May nagbibigay naman nito sa akin.

“You okay?” Red asked me. Napansin niya siguro ang pananahimik ko at nakatitig lang sa mga bulaklak. Pinaglalaruan din ng mga daliri ko ang maliit na dahon nito and the petals.

“I’m fine, Red. Napapatanong lang ako kung bakit gusto ng mga babae ang ganito... I wonder too. Why did you choose this white tulips? Ito na ba ang bulaklak para sa mga...you know?” natatawang tanong ko kay Red.

Gusto ko lang kasing inisin ang lalaking doctor na iyon. Dahil sa kanya ay kaya feeling ko miserable ang pagtakbo as a president of the country. As I said ay hindi siya ang isa sa magiging hadlang sa gusto kong gawin ngayon.

“No. Ano ba ‘yang pinagsasabi mo?” naguguluhan na tanong niya.

“Ipaliwanag mo sa akin ang kahulugan nito. Why white tulips?”

“Like most white flowers, the white tulip is a sign or symbol of purity and innocence. It also symbolizes honor, respect, and forgiveness. It makes a great flower gift for a religious gathering, and also when trying to apologize to someone you’ve hurt,” her explanation and that made me upset even more. Napasinghap ako.

I dropped the flowers on the floor. Dali-dali namang pinulot iyon ni Red at inayos ang mga nabaling bulaklak doon.

“Goddàmn it!”

“Senator Ferrara... Calm down...”

“He doesn’t deserve this! White tulip, I agree with the symbol of purity and innocence but when trying to apologize to someone you’ve hurt?! Ha! I never hurt him! Kung siya pa ay oo, walang duda ‘yon. Palitan mo ang bulaklak, Red! Hindi ko gustong ibigay sa kanya ang white tulips!” sigaw ko at napapaypay ako sa sarili ko dahil sa kumukulong dugo ko na tumataas na sa ulo ko.