"ငါမွ လူနာမဟုတ္ေတာ့တာ... ငါ့ကို ၾကည့္ေပးစရာမလိုဘူး"
"ကိုကိုေဆးေသာက္ၿပီးၿပီလား..."
"..."
ကြၽန္ေတာ့္အေမးမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ သူကိုယ့္သူ အဲ့ေမးခြန္းျပန္ေမးေနတဲ့ပုံပဲ။
"ကြၽန္ေတာ္မေျပာရင္ ေမ့ေနမွာမလား... ဒီအေတာအတြင္း ကြၽန္ေတာ္ပဲ အခ်ိန္အလိုက္လုပ္ကိုင္ေပးလာတာေလ... အျပည့္အ၀ ေနမေကာင္းေသးသေ႐ြ႕ အရင္က ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့သလို ျပန္ေနဖို႔ အဆင္ေျပေသးမွာ မဟုတ္ဘူး"
"..."
"ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္အိပ္ရင္ ကိုကို႔ကို စိတ္ပူတာနဲ႔ တစ္ညလုံးအိပ္ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ ညလယ္ေခါင္က်မွ ကိုကိုေပးတဲ့ေသာ့အပိုနဲ႔ ဝုန္းဆို၀င္ခ်လာတာမ်ိဳး ကိုကိုလည္း ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးမလား..."
"..."
အဲ့ပုံစံကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္း မ်က္မွန္ပါးေလးအထက္က မ်က္ခုံးတန္းေတြက်ံဳ႕သြားတာကို ျမင္ရတယ္။ သူအဲ့လိုလုပ္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ရယ္ခ်င္တာပဲ။ သူ႕စိတ္တိုင္းမက်တဲ့ပုံစံက ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာကိုး။
"ဒီတစ္ရက္ေတာ့ ႏွင္မထုတ္ပါနဲ႔... ကြၽန္ေတာ္ ဒီေအာက္မွာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္မွာပါ... ေခြးေပါက္ေလးတစ္ေကာင္ ကုတင္ေျခရင္းေရာက္ေနတယ္လို႔ပဲ ေတြးထားလိုက္..."
စဥ္းစားေနတယ္။ စဥ္းစားေနတယ္။ အေဝးျမင္ရဖို႔ကူညီေပးတဲ့ သူ႕မ်က္မွန္ကို ေသခ်ာေနရာခ်၊ သုံးေလးမီတာအကြာမွာ႐ွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚက အ႐ိုးခံအေနအထားေတြကို ေလ့လာရင္း စဥ္းစားေနၿပီ။
"Mart မွာ ေထာပတ္သီးေတြေတြ႕တာနဲ႔ အမ်ားႀကီး၀ယ္လာမိလို႔ မနက္ေစာေစာထၿပီး ေပါင္မုန္႔မီးကင္ေထာပတ္သီးသုတ္ လုပ္ေပးဖို႔ရာေတြးေနတာ... မမမိုႏိုပို႔ေပးထားတဲ့ ရီဆီပီအသစ္နဲ႔ ေထာပတ္သီး cupcake ရယ္၊ ေထာပတ္သီးပူတင္းနဲ႔ တျခားဟာေတြလည္း လုပ္ၾကည့္ရဦးမယ္၊ ကိုကိုက မရမကႏွင္ထုတ္ရင္ေတာ့ ေထာပတ္သီးေတြ ျပန္ယူသြားမွပါပဲ"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္..."
"ဟုတ္... ဟဲဟဲ...
ကိုကိုေသာက္ရမယ့္ေဆးေတြ ကြၽန္ေတာ္ထုတ္ေပးမယ္ေနာ္"
YOU ARE READING
Heartless December❄️ ZG version
RomanceHD က အစအဆုံးတစ္ေနရာတည္း မဆံ့လို႔ ZG book သက္သက္လုပ္ေပးထားတာပါ။ ႏွလုံးသားမ႐ွိဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီက ႏွလုံးသားကို ဒီဇင္ဘာမကုန္ခင္ရေအာင္ယူျပဖို႔ ၾကဳံးဝါးခဲ့တဲ့ ၁၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလြဲမ်ားနဲ႔တစ္ႏွစ္တာကို ေဆာင...
အပိုင္း ၈၂ : အိပ္ဖန္ေစာင့္ခြင့္ရ႐ွိခဲ့ၿပီ
Start from the beginning
