အပိုင္း ၈ : အခုက... လက္႐ွိခ်စ္သူျဖစ္သြားတာလား

16 3 0
                                    

❄️❄️❄️

ေလေအးကေလးေတြက တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ ကြၽန္ေတာ္႕အနားက ျဖတ္သြားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မေအးႏိုင္ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေရာ ႏွလုံးသားထဲမွာေရာ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
ပူေလာင္လို႔...။

ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းကို အခါ ၂၀ေျမာက္ေခၚလိုက္ရင္း
မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ဟိုအရင္ရက္တုန္းက ကိုကို႔ရဲ႕အားနည္းျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔လည္ပင္းေပၚက ဒဏ္ရာေတြကို ျမင္ေယာင္လို႔...။
အဲ့ေနာက္ရက္ေတြ၊ ကြၽန္ေတာ္ကိုစာသင္ေပးေနတဲ့ရက္ေတြ
တစ္ေလွ်ာက္လုံး လည္ပင္းအလုံဆြယ္တာေလးေတြပဲ
ဆက္တိုက္ဝတ္ထားလို႔ ေပ်ာက္ၿပီလားေတာင္ မသိရေသးတာ။

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုကိုတစ္ခုခုျဖစ္မေနပါေစနဲ႔။
တစ္ခ်က္ခ်င္းတုန္ခါေနတဲ့ ဖုန္းကိုကိုင္ထားရင္း ဆုေတာင္းၿပီးရင္း ထပ္ဆုေတာင္းေနတုန္းမွာ ဖုန္းဝင္သြားတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။

"ကိုကို... ကိုကိုဘယ္မွာလဲ... ကြၽန္ေတာ္ တစ္ညေနလုံးလိုက္႐ွာေနတာ... ဟိုလူ ကိုကို႔ကို ဘယ္ေခၚသြားတာလဲ..."

"မင္းကဘယ္သူလဲ "

တစ္ဖက္ကျပန္ေျဖလာတာက ကိုကိုမဟုတ္တဲ့
တစ္ျခားတစ္ေယာက္အသံ...။

"ခင္ဗ်ားက အာကာေဝယံလား..."

"ငါ့နာမည္ကို ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ..."

"ကိုအာကာေဝယံ... ခင္ဗ်ား ကိုကို႔ကို ဘယ္ေခၚသြားတာလဲ..."

"ကိုကိုဆိုတာ ခြန္းကိုေျပာေနတာလား... ဟက္...
မင္းကဘာလဲ..."

"ခင္ဗ်ားဘယ္မွာလဲ... ေမးေနတာအရင္ေျဖ..."

႐ုတ္တရက္ ဖုန္းကိုဆြဲယူသံၾကားလိုက္ရၿပီး
ဆက္ၾကားရတဲ့အသံက... ။

"ခန္႔ငယ္... ကိုယ့္ကိုစိတ္မပူနဲ႔..
ဘာမွမျဖစ္ဘူး... "

ခါတိုင္းထက္ ညင္သာခ်ိဳျမတဲ့ေလသံေလးနဲ႔ မၾကားဖူးတဲ့အသုံးအႏႈန္းေတြကိုသုံးၿပီးေျဖလိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရပါေသာ မဝဲတဝဲ မတိုးမက်ယ္ အသံပိုင္႐ွင္ေလး။

"ကိုကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာ...
အဲ... ေနပါအုံး... ကိုကိုဘာလို႔ အဲ့လူနဲ႔႐ွိေနတာလဲ...
အခုဘယ္မွာလဲ..."

Heartless December❄️ ZG version Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum