❄️❄️❄️
ျဖတ္တိုက္သြားတဲ့ေလျပည္ေလးမွာေတာင္ ပန္းရနံ႔ေတြဆြတ္ပ်ံ႕ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနတယ္။
အေျဖႏွစ္ခုေတာင္ ေတြးစရာမ႐ွိဘူး။
ေသခ်ာေပါက္ ကန္ေတာ္ႀကီးအမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္ေပါ့။
ဒုတိယရက္က ျပင္ဦးလြင္ရဲ႕နာမည္ႀကီး မဟာအံ့ထူးကံသာဘုရားတို႔၊ ႏွီးဘုရားတို႔၊ ေႁမြဘုရားတို႔ ဘုရားစုံဖူးခဲ့ၾကၿပီး သုံးရက္ေျမာက္ေန႔ကို ေရာက္လာေတာ့ အပိတ္အစီအစဥ္အျဖစ္ အလည္အပတ္ေနရာေတြရဲ႕ အလွည့္ျဖစ္သြားၾကၿပီေလ။
ေမေမတို႔ကေတာ့ အမွတ္တရဆိုင္ေလးေတြ၊ ပန္းဆိုင္ေလးေတြထဲ ဝင္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အငယ္မကေတာ့ ေရခဲမုန္႔ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ႏွစ္ခါေျမာက္တန္းစီေနေလရဲ႕။ အစ္မေတာ္ကေတာ့ ဓာတ္ပုံဆရာတစ္ေယာက္ ကန္ထ႐ိုက္ဆြဲထားၿပီး ပန္းခင္းေတြထဲ ဓာတ္ဖမ္းေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ ကန္ဘက္မွာေတာ့ ေတာင္ပံေတြျဖန္႔ လည္ကိုဆန္႔လို႔ ခန္႔ခန္႔ညားညားေရကူးေနတဲ့ ငန္းမည္းႀကီးေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ တံတားေပၚ ဟိုဘက္ဒီဘက္ေျပးၿပီး ငါးေတြကို လွည့္အစာေကြၽးလိုက္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ မမမိုႏိုနဲ႔ သူတစ္ခ်က္လႈပ္သမွ်ကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္လိုက္ၾကည့္ၿပီး...
"မိုႏို လွလိုက္တာ..."
"မိုႏို အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ..."
"မိုႏို႔ကို ပီေကေလးလို ငုံထားခ်င္တယ္..."
...လို႔ ပီေကဝါးေနတဲ့ေလသံနဲ႔ အထက္ပါအတိုင္း ေရပြက္လို႔ပူစီေဖာင္းေတြေပါက္သလို တတြတ္တြတ္႐ြတ္ေနတဲ့ ဆံဝါတစ္ေယာက္ ႐ွိေနပါတယ္။
သူပါးစပ္ကေန ”မိုႏို မိုႏို မိုႏို...” လို႔ ႐ြတ္သံၾကားတိုင္း
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ”ကိုကို ကိုကို ကိုကို...” လို႔သာ မႏၲေလးကလွမ္းၾကားရေအာင္ ထိုင္ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။
ေဟာ... ေျပာရင္းဆိုရင္းပဲ ေဘာလုံးတစ္လုံးပစ္လိုက္သလို သူ႕ဟာေလးဆီ ထေျပးသြားၿပီ။
"မိုႏို... လက္တန္းကို အရမ္းမမွီနဲ႔..."
"ဟင့္အင္း... ခုန္ခ်မွာ..."
CITEȘTI
Heartless December❄️ ZG version
DragosteHD က အစအဆုံးတစ္ေနရာတည္း မဆံ့လို႔ ZG book သက္သက္လုပ္ေပးထားတာပါ။ ႏွလုံးသားမ႐ွိဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီက ႏွလုံးသားကို ဒီဇင္ဘာမကုန္ခင္ရေအာင္ယူျပဖို႔ ၾကဳံးဝါးခဲ့တဲ့ ၁၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလြဲမ်ားနဲ႔တစ္ႏွစ္တာကို ေဆာင...
