Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၂၂ : လူျပက္ကေလးေမာင္ေ႐ႊ႐ိုး

❄️❄️❄️

ကြၽန္ေတာ္႕မွာ တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ငိုရတာကို က်င့္သားရေနတဲ့ ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္႐ွိတယ္။ စကားခ်ပ္ထည့္ေျပာမယ္ဆို...
'သူပုံမွန္စိတ္မဟုတ္တဲ့အခ်ိန္ကလြဲရင္' ေပါ့။

သူတစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့တိုက္ခန္းေလးရဲ႕ အခန္းတံခါးေနာက္ကြယ္ကိုမေရာက္ခင္ထိ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲက အရည္ၾကည္ဂလင္းေတြကို ထြက္မက်ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး လူေတြရဲ႕မ်က္ကြယ္ရာေရာက္မွ ဝမ္းနည္းမႈေတြကို တိတ္တဆိတ္ဖြင့္ခ်တာမ်ိဳး။

တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ သူငိုေနတာကို ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ေလထုက ကြယ္ထားေပးမွာပဲေလ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဘးပတ္ပတ္လည္က ကိုယ့္အာ႐ုံနဲ႔ကိုယ္ သြားလာေနတဲ့လူေတြၾကား သူ႕မ်က္ရည္စေတြ အလင္းျပန္တာကို သတိထားမိမယ့္သူ ႐ွိခ်င္မွ႐ွိမွာပဲေလ လို႔ေတြးၿပီး လူျမင္ကြင္းလမ္းမေပၚမွာ လူမျမင္ေအာင္ မ်က္ရည္က်ေနတာမ်ိဳး။

ကြၽန္ေတာ္ ကိုကိုမ်က္ရည္က်တာကို ျမင္ခဲ့ရတာ...
ႏွစ္လေလာက္အတြင္းမွာပဲ ခုႏွစ္ခါ႐ွိၿပီး ငါးခါက သူတစ္ေယာက္တည္းငိုေနတုန္း အမွတ္မထင္ေတြ႕ရျခင္းေတြ...။

'ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူ မ်က္ရည္က်တာကို မၾကာမၾကာျမင္ရတာ
ဘယ္လိုခံစားရလဲ' ဆိုတဲ့ေမးခြန္း လူအေယာက္တစ္ရာေလာက္ကို လိုက္ေမးၾကည့္လိုက္...။ သူတို႔ထဲမွာ S စစ္စစ္တစ္ေယာက္ ႐ွိမေနသေ႐ြ႕ 'ရင္နာတာေပါ့' ဆိုတဲ့ တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့အေျဖတစ္ရာ ထြက္လာမွာပဲ။

[A/N *S - short term for 'sadist' : ရက္စက္တတ္သူ၊ (ခ်စ္ရေသာ)တစ္ဖက္လူ နာက်င္ခံစားရျခင္းအ‌ေပၚ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္သည့္ညဥ္႐ွိၿပီး စိတ္အလိုအရတစ္မူ ႏွိပ္စက္ကလူျပဳတတ္သူ။ ]

ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူဟာ သူခ်စ္ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
အၿမဲတမ္း မ်က္ရည္က်ရတယ္။ အဲ့ဒီပုံစံကို အၿမဲတမ္း ေဘးကပဲၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလိုလိုေနရင္း ႏွလုံးသားေတြနာရတယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုေျပာျပလို႔ရလား။
ကေလးေတြငိုရင္ မုန္႔ေကြၽးၿပီးေခ်ာ့လို႔ရေပမယ့္ လူႀကီးေတြငိုရင္ ဘာေပးၿပီးေခ်ာ့သင့္လဲ...။