အပိုင္း ၉ : စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ့ က်န္႐ွိေနျခင္းေတြ

Start from the beginning
                                    

"မဂၤလာမနက္ခင္းပါ ကိုကို... အဟဲ..."

သြားၿဖဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ေပမယ့္ ထုံးစံအတိုင္း ထူးထူးဆန္းဆန္းစိုက္ၾကည့္ၿပီးပဲ တုံ႔ျပန္ပါရဲ႕။

"ဘာလို႔ စပ္ၿဖဲၿဖဲလုပ္ေနတာလဲ.."

"ကိုကို႔ကို ႏွစ္သစ္မနက္ခင္းမွာ ပထမဆုံးစကားလာေျပာတဲ့သူက
ကြၽန္ေတာ္ပဲမလား... ေပ်ာ္လို႔..."

"အိမ္မျပန္ေသးဘူးလား... မင္းက..."

"အိမ္က ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာ႐ွိေနတယ္ဆိုရင္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေနေန
အိမ္ျပန္မလာလည္း လိုက္ေခၚမွာမဟုတ္ဘူး... ဒါနဲ႔ ကိုကို...
ဒီေန႔က ႏိုင္ငံတကာ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ေလ..."

"အဲ့ေတာ့..."

" 'ငါမင္းကိုမခ်စ္ဘူး' ဆိုတဲ့အေျဖေဟာင္းႀကီးကို ႏွစ္ေဟာင္းမွာခ်န္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္သစ္မွာကြၽန္ေတာ္႕ကို အေျဖအသစ္မေပးခ်င္ဘူးလား..."

ဒါေပါ့။ ႏွစ္သစ္မွာႏွစ္ဆတိုးၿပီး ကိုကို႔ကိုရေအာင္ပိုးဖို႔က
ကြၽန္ေတာ္႕ရဲ႕ ဦးစားေပးစီမံကိန္းပဲ။

"ကိုကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္..."

"..."

"ေလွ်ာက္မေျပာဘဲ စာသြားက်က္ေတာ့..."လို႔ မေဟာက္ဘဲနဲ႔
မ်က္မွန္ကေလးပင့္ၿပီး တစ္ခ်က္စဥ္းစားေနပုံအရ ၾကည့္ရတာ...
တစ္ခုခုေတာ့ အေျပာင္းအလဲ႐ွိလာေတာ့မယ္ထင္ရဲ႕။

"ငါ့ကိုမခ်စ္နဲ႔.."

ငင့္...။ ေသာက္က်ိဳးနည္း အေျဖအသစ္ႀကီး။
"ငါမင္းကို မခ်စ္ဘူး" ကေန ႏွစ္ကူးပလန္နဲ႔ upgrade လုပ္လိုက္ေတာ့ "ငါ့ကိုမခ်စ္နဲ႔ " ျဖစ္သြားေရာလား။ ကိုကို... ခင္ဗ်ားဟာေလ...။

ကြၽန္ေတာ္ဆြံ႕အေနခဲ့တုန္း ေရခဲလူသားကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေလွကားေပၚျပန္တက္သြားပါရဲ႕။

အို... နတ္သိၾကားတို႔ သနားစရာေကာင္းလွတဲ့ ဒီလူေခ်ာေလးကို ကယ္မၾကပါအုံး။

စူပုတ္ပုတ္နဲ႔ အမိႈက္ပုံးကိုဖြင့္ၿပီး လက္ထဲကအထုပ္ကိုပစ္ထည့္ဖို႔ လုပ္ရင္းက ေသခ်ာငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့...။

"ဒါေတြက..."

ကတ္ထူတစ္ခုေပၚမွာ႐ွိေနတာက ခုဏေလးကမွပစ္သြားပုံရတဲ့ ဆုတ္ၿဖဲထားတဲ့ဓာတ္ပုံအပိုင္းအစေတြ...။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now