"မဟုတ္ဘူး က်န္႔!...ကိုယ့္ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔...မထားခဲ့...ပါနဲ႔ကြာ..."
မ်က္ဝန္းေတြကပိတ္ေနေပမယ့္မ်က္ရည္မ်ားကစီးက်ေနဆဲ။ရင္ထဲကလိႈက္လိႈက္လဲလဲနာက်င္ေနသည့္ေတာင္းပန္သံကအ႐ွင္မည္မ်ွနာက်င္ခံစားေနရေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသည္။
မထင္မွတ္ပါပဲေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ဝန္းထဲတြင္လဲမ်က္ရည္မ်ားကျပည့္လ်ွံလာသည္။ေခြၽးေစးမ်ားက်ကာတုန္ယင္ေနသည့္အ႐ွင့္ပံုစံေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔မၾကည့္ရက္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္တြန္႔ခ်ိဳးေနသည့္မ်က္ခံုးေလးေပၚကနဖူးျပင္အားသူ႔လက္ဖဝါးေလးျဖင့္အသာဖိကပ္ထားမိသည္။
အ႐ွင္အတြက္သက္သာလိုသက္သာျငားေပါ့။ထူးဆန္းစြာပင္အ႐ွင့္ရဲမ်က္ႏွာထက္တြင္နာက်င္ရိပ္မ်ားတစ္ျဖည္းျဖည္းကြယ္ေပ်ာက္လာသည္။
အျပံဳးရိပ္ခပ္ပါးပါးအားေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ေက်နပ္သြားမိသည္။ထို႔ေၾကာင့္နဖူးေပၚကလက္အားျပန္မ႐ုတ္ပဲထိုအတိုင္းပဲဆက္တင္ထားလိုက္သည္။
လူဆိုသည့္အမ်ိဳးအႏြယ္ကအေတာ္ေတာ့ခက္သားလား။မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိသိရက္နဲ႔ေတာင္လက္မလြတ္ႏိုင္ေသးဘူး။နာက်င္ေနရတာရိေပၚျမတ္ႏိုးေနမိတုန္း။
ဒါဟာလက္ေတြ႔မဟုတ္မွန္းသူသိသည္။အိမ္မက္ေလးဆိုရင္ေတာင္ရိေပၚဘယ္ေတာ့မွႏိုးထမလာခ်င္ေသာအိမ္မက္ေလးျဖစ္သည္။ဒီအိမ္မက္ေလးထဲမွာသူ႐ွင္သန္ခ်င္သည္။
ဘာလို႔ဆိုသူခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့နတ္ဘုရားေလးကိုအိမ္မက္ထဲမွာပဲသူေတြ႔ႏိုင္သည္။အျပံဳးေလး၊ရယ္သံေလး၊မ်က္ေစာင္းေလး...ေျပာရရင္သူျမတ္ႏိုးရာအစုစုကိုအိမ္မက္ေလးထဲမွာပဲသူပိုင္ဆိုင္ရတာ။
အခုသူ႔ေ႐ွ႕မွာနတ္ဘုရားေလး႐ွိသည္။သူသိပ္သေဘာက်ရတဲ့အျပံဳးေလးကိုျပံဳးကာသူ႔အားၾကည့္ေနသည္။ရိေပၚလဲထပ္တူထပ္မ်ွျပံဳးမိသည္။
ထိုစဥ္ သူ႔ေ႐ွ႕ကက်န္႔က႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ရိေပၚခ်က္ခ်င္းပင္ထကာလိုက္႐ွာသည္။
"က်န္႔!...က်န္႔!...ဘယ္ကိုေရာက္သြားတာလဲ..ကိုယ့္အနားျပန္လာခဲ့ပါ...ထြက္မသြားပါနဲ႔... "
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းနေမင်းရဲ့အလွမ်းလမင်းငယ်(ခ်စ္ျခင္းေနမင္းရဲ႕အလြမ္းလမင္းငယ္)
Historical Fiction💙ကိုယ္ကေနမင္းႀကီးဆိုရင္... မင္းကကိုယ့္ေဘးနားမွာတစ္သက္လံုးအေဖာ္ျပဳေနေပးရမယ့္ကိုယ့္ရဲ႕တစ္စင္းတည္းေသာလမင္းေလးလုပ္ေပးပါေနာ္...💙 💙ကိုယ်ကနေမင်းကြီးဆိုရင်... မင်းကကိုယ့်ဘေးနားမှာတစ်သက်လုံးအဖော်ပြုနေပေးရမယ့်ကိုယ့်ရဲ့တစ်စင်းတည်းသောလမင်းလေးလုပ်ပေ...
