အပိုင္း(12)

337 42 8
                                    

"ခဏေလးေနပါဦး..."

ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးလာေသာေျခသံနဲ႔အတူအသံေသးေသးေလးကိုပါတစ္ဆက္တည္းၾကားလိုက္ရတာမို႔ေ႐ွာင္းဟုန္ေျခလွမ္းေတြရပ္ကာလွည့္ၾကည့္မိသည္။

ပန္းႏုေရာင္ပိုးသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ဝတ္ရံုအားေသသပ္လွပစြာဝတ္ဆင္ထားၿပီးခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကသူ႔ဆီအေျပးအလႊားလာေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

"အမေလးေမာလိုက္တာ!!!..."

သူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔ခါးေလးကိုင္းကာအေမာေျဖေနတဲ့ထိုကေလးမေလးကိုေ႐ွာင္းဟုန္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ေမာေနတဲ့ပံုေလးကပင္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔ထားသည့္ေတာ္ဝင္ဆံထိုးကိုမျမင္ခင္အထိထိုကေလးမအားေ႐ွာင္းဟုန္ေငးၾကည့္ေနမိေသးသည္။

ေတာ္ဝင္ဆံထိုးအားျမင္ေတာ့မွေ႐ွာင္းဟုန္အလ်ွင္အျမန္ပင္အ႐ိုအေသျပဳလိုက္ရေတာ့သည္။

"မင္းသမီးေလး ကိုကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးအ႐ိုအေသျပဳပါတယ္..."

"ရပါတယ္ ဟိုေလ!...ဒါေလးေပးခ်င္လို႔ယူပါေနာ္..."

လက္ထဲအတင္းထိုးေပးလာသည့္လက္ပက္ေလးအားေ႐ွာင္းဟုန္ေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္းမင္းသမီးေလးကေတာ့သူ႔ေ႐ွ႕ကထြက္ေျပးသြားေလၿပီ။

သူမအလ်ွင္အျမန္ပင္သူ႔ေ႐ွ႕ကေျပးထြက္လာခဲ့ၿပီးနန္းေတာ္ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ေနရာတြင္ရပ္ကာခုထိထိုေနရာကေနမေရြ႔ေသးတဲ့ေက်ာျပင္အားေငးၾကည့္ေနမိသည္။သူ႔ကိုတစ္အံတစ္ဩေငးၾကည့္မိေနတဲ့သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းႀကီးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလွသည္။

မင္းသမီးမွန္းသိသြားလို႔အ႐ိုအေသေပးလိုက္တဲ့တစ္ခဏထြက္လာတဲ့အသံေလးကသူမအသည္းႏွလံုးအားေအးျမေစသည္။သူမေတာ့ဒီလူသားကိုအပိုင္ရမွျဖစ္ေတာ့မည္။

"အမယ္ေလး! မင္းသမီးေလး ရယ္...ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမတို႔ကိုထားၿပီးေျပးရတာလဲ...."

ေနာက္ပါးဆီမွအထိန္းေတာ္ႀကီးအသံထြက္လာတာမို႔သူမအေပ်ာ္ေလးေတြရပ္သြားသည္။အထိန္းေတာ္ႀကီးေတြကိုမလိမ့္တပက္လုပ္ကာသူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းေလးေနာက္ကိုမနည္းေျပးလိုက္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

ချစ်ခြင်းနေမင်းရဲ့အလွမ်းလမင်းငယ်(ခ်စ္ျခင္းေနမင္းရဲ႕အလြမ္းလမင္းငယ္)Where stories live. Discover now