"ဆရာ!..."
ျမင့္မားလွသည့္နန္းေတာ္တံတိုင္းေတြကိုေငးေမာေနမိတုန္းယင္းရဲ႕အသံေၾကာင့္႐ွင္းမူလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဆရာ!သခင္ေလးနဲ႔ေတြ႔ခြင့္မရေသးဘူးလားဟင္!သခင္ေလးရဲ႕အေျခအေနကေရာဘယ္လို႐ွိလဲ..."
"အရမ္းလဲစိတ္မပူပါနဲ႔ငါတို႔အခုနန္းေတာ္ထဲေရာက္ေနၿပီပဲ...၊ၿပီးေတာ့သူေဘကင္းစြာ႐ွိေနမယ္လို႔ငါေသခ်ာေျပာရဲတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္!...သခင္ေလးေသဆံုးတုန္းကခံစားခ်က္မ်ိဳး.."
"႐ွဴ း!..."
ယင္းတစ္ေယာက္စကားကိုဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ရ။႐ွင္းမူဆက္ထြက္လာမယ့္စကားတို႔အားမလိုလားဟန္ပိတ္ပင္လိုက္သည္။
"ဒါနန္းေတာ္ေနာ္!...သတိအႀကီးႀကီးထားရမယ့္ေနရာမ်ိဳးမွာဘယ္အရာမွလက္လြတ္စပယ္မလုပ္မိေစနဲ႔..."
ယင္းဘာစကားမွထပ္မေျပာေတာ့ေခ်။သူတို႔အခုေရာက္ေနတာနတ္နန္းမွာ။နန္းေတာ္ထဲေရာက္ေနတာ၂ရက္ခန္႔ပင္႐ွိေနၿပီ။သခင္ေလးရဲ႕အရိပ္အေယာင္မေျပာႏွင့္သတင္းမ်ွပင္မၾကားရေသးေခ်။
ဆရာကစိတ္မပူရန္ေျပာေပမယ့္ယင္းသိပ္စိတ္ပူသည္။သခင္ေလးကိုအသက္ႏွင့္လဲ၍ကာကြယ္ပါ့မယ္လို႔သခင္ႀကီးကိုကတိေပးထားသည္။သခင္ေလးကိုမေတြ႔ရမခ်င္းရင္ထဲကပူပန္ျခင္းေတြၿငိမ္းေအးသြားမယ္မထင္။
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
ေလးပင္လြန္းလွသည့္မ်က္ေတာင္ေတြကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းသူအားယူဖြင့္လိုက္သည္။တင္းက်ပ္ေနေသာလက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းအနားယူေနပါတဲ့ထိုလူသား။
ႏိုးသြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔အသာေလးပဲၿငိမ္ေနလိုက္ကာအ႐ွင့္ရဲ႕မ်က္ႏွကိုၾကည့္ေနမိသည္။
အိပ္ေနတာေတာင္တြန္႔ခ်ိဳးေနဆဲမ်က္ခံုးေလးမ်ားေၾကာင့္သူမေနသာေတာ့ပဲထိုေနရာေလးအားအသာေလးဖိကာေျပေလ်ာ့ေစမိသည္။
ထိုစဥ္အ႐ွင္ကႏိူးသြားတာေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ကို႐ုတ္ကာတစ္ဖက္သို႔လြဲကာေနလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းနေမင်းရဲ့အလွမ်းလမင်းငယ်(ခ်စ္ျခင္းေနမင္းရဲ႕အလြမ္းလမင္းငယ္)
Historical Fiction💙ကိုယ္ကေနမင္းႀကီးဆိုရင္... မင္းကကိုယ့္ေဘးနားမွာတစ္သက္လံုးအေဖာ္ျပဳေနေပးရမယ့္ကိုယ့္ရဲ႕တစ္စင္းတည္းေသာလမင္းေလးလုပ္ေပးပါေနာ္...💙 💙ကိုယ်ကနေမင်းကြီးဆိုရင်... မင်းကကိုယ့်ဘေးနားမှာတစ်သက်လုံးအဖော်ပြုနေပေးရမယ့်ကိုယ့်ရဲ့တစ်စင်းတည်းသောလမင်းလေးလုပ်ပေ...
