အပိုင္း(5)

513 69 11
                                    

"မင္းသားေလး!ဆရာေရာက္ပါၿပီ..."

ဝူဆန္းရဲ႕အသံအားၾကားေသာ္လဲတမင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေက်ာခိုင္းေနလိုက္သည္။

ဝမ္ရိေပၚ အေၾကာင္းသိေအာင္ကိုလုပ္ပစ္ဦးမယ္။အမ်ားသူငွါအျပင္ခမည္းေတာ္ကပါခ်ီးမႊမ္းေနတဲ့ထိုလူကိုရိေပၚစိတ္ပ်က္သြားေအာင္ကိုလုပ္ခ်င္သည္။

ေက်ာခိုင္းလ်က္သာ႐ွိေနတဲ့သူ႔ရဲ႕အ႐ွင္အားဝူဆန္းေခါင္းေလးခါကာသာၾကည့္လိုက္ၿပီးအျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။

မ်က္ႏွာထက္တြင္အားနာရိပ္ဟန္အျပည့္နဲ႔ဝူကုန္းကုန္းအားအသာျပံဳးျပလိုက္ရင္းေ႐ွာင္းဟုန္အခန္းတြင္းဝင္လာခဲ့သည္။

တြန္းဖြင့္လိုက္ေသာတံခါးသံအားၾကားလိုက္ရေပမယ့္ရိေပၚတစ္ခ်က္ေလးမွေမာ့မၾကည့္ပါ။

ခ်ထားေသာစာအုပ္မ်ားကိုသာအၾကည့္အားပို႔ထားသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ မ်ိဳးေ႐ွာင္းဟုန္!...အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသားအားအ႐ိုအေသျပဳပါတယ္..."

ခ်ိဳၾကည္လြန္းတဲ့အသံေၾကာင့္ရိေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။သူ႔၏နန္းတြင္းသူအပ်ိဳေတာ္ေလးမ်ားၾကားနာမည္ႀကီးသည္မွာအလကားမဟုတ္ေၾကာင္းရိေပၚလက္ခံလိုက္သည္။

တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ႐ုပ္ရည္အားပိုင္ဆိုင္ထားသည္ပဲ။အင္း....သူ႔ဆရာျဖစ္ထိုက္သည္ဟုအနည္းငယ္ေတာ့လက္ခံလိုက္သည္။

ခန္႔ညားေသာထိုမ်က္ႏွာအားၾကည့္ေနရင္းနတ္ဘုရားေလးအားရိေပၚသတိရမိသည္။ၾကယ္ေရာင္ေတာက္ေနေသာထိုမ်က္ဝန္းမ်ားသည္သိပ္ကိုတူလွသည္။

သူေငးတာဘယ္ထိၾကာသြားသည္မသိ။ထိူလူကေတာ့မက္တပ္အေနအထားပင္႐ွိေသးသည္။

"ထိုင္ပါ!..."

ထိုအခါမွသာေနရာတြင္ထိုင္၏။ၿပီးေနာက္ရိေပၚအားအျပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔ၾကည့္လာသည္။

"မင္းကငါကိုယ္ေတာ့္ဆရာလုပ္မွာဆိုေတာ့အရမ္းေတာ္မွရမွာေနာ္..."

ေ႐ွာင္းဟုန္ဘာတစ္ခြန္းမွခြန္းတံု႔မျပန္ပါ။ကေလးဆန္လြန္းေသာမင္းသားအားၾကည့္ေနမိသည္။

ေခါင္းမာလြန္းေသာအက်င့္ကေလးပါ႐ွိေနေတာ့ေ႐ွာင္းဟုန္မိမိအားလက္ခံလာေအာင္ႀကိဳးပမ္းရမည္ဟုေတြးမိ၏။

ချစ်ခြင်းနေမင်းရဲ့အလွမ်းလမင်းငယ်(ခ်စ္ျခင္းေနမင္းရဲ႕အလြမ္းလမင္းငယ္)Where stories live. Discover now