When the heart beats again

WTHBA 15: Revelation

Andrade Lim Pov

This time Yassi agreed with me.
I know she's still confused right now but this is the right time to telling her what really happened before Nathan's accident.

Naupo kami sa isa sa mga upuan na bato di kalayuan sa lugar kung san nangyari ang lahat.
It still haunting me until now siguro kinokonsensya lang ako dahil itinago ko ito ng matagal. But right now I'm here for telling her for what really Nathan's happened. I hope Nathan will be glad dahil sasabihin ko na lahat ng nalalaman ko.

"Speak now" Yassi spoke out of nowhere yon pala matagal na pala ako nakatulala kaya bumalik ang ulirat ko sakanya

"Thankyou for letting me do this Yassi. I kn--" di ko natapos yung sasabihin ko dahil bigla syang nagsalita

"Look Andrade! Don't ever say thank you that I am agreeing of this! You know what the fuck happened here then what? Binabalik mo talaga!" Ramdam ko yung galit nya habang sinasabi nyang lahat yan sakin

"Napakabullshit masyado ng idea mo nato para dito pa talaga tayo mag usap! Alam mo ba yon?!" Dugtong nya. Tumayo naman sya at tumalikod sakin habang hawak ang noo nya

"Hindi ako ang dahilan ng nangyari sa kapatid mo Yas" diretso kong sabi sakanya

"Then how can I believe you now ha?!" Humarap sya sakin. "It's almost fucking year na Andrade! And you're here?! In front of me telling that?!" Alam kong masama tingin nya sakin pero pinilit ko padin na iconvince sya na maniwala sakin

"Ganito talaga ang nangyari Yassi just listen okay?" Tumingin ako ng deretso sa mga mata nya at kinumbinse ng assurance sa mga sasabihin ko.

Iniwas nya ang tingin sakin sabay iniling ang kanyang ulo. Napabuntong hininga nalang ako dahil diko din alam pano ko papakalmahin ang isang to.

"How to handle this kind of girl? Fuck" sa isip ko.

Nagulat ako nang bigla ulit syang naupo sa tabi ko. Ramdam kong nakatingin sya sakin. Yung tingin na nagsasabing simulan kona bago pako mawala sa paningin nya hays.

"Remember nung araw na pinagbantaan kita? Wala naman talaga akong balak na gawin yon. Sobrang inis lang talaga ako sayo noon pero believe me wala lang yon" I tried to convince her this time.

Nanatili lang syang tahimik at inaantay na muli akong magsalita.

"I know until now ako padin yung prime suspect mo. Pero di mo ba naisip na masyado pa akong bata noon para gawin yung ganong bagay? Ang kumitil ng buhay?" Tumingin ako sakanya na may takot. Alam kong naguguluhan pa sya pero sinusubukan ko para malinawan pa sya sa iba ko pang sasabihin

"Alam kong gago ako. Oo. Basag ulo ako pero the way na pati buhay ng kaaway ko kukunin ko, malabo Yassi! Sobrang labo" kita ko sa mga mata nya ang duda gayundin ang lungkot at inis.

Binaling nya ang tingin nya sa kamay nya habang dahan dahan nya itong hinihimas. Paraan siguro para kumalma sya gayundin ang masync in lahat lahat ng mga sinabi ko sakanya.

"Please believe me Yas?" Pagmamakaawa ko. Hinawakan ko ang mga kamay nya. Ngunit inalis nya din ito agad at nagsalita

"Ano bang gusto mo iparating Andrade? Na hindi ikaw ang may kasalanan? Is that it?!" Bigla nagsara ang mga palad nya.

"Makinig kang mabuti ha?" Hinawakan ko ulit ang kanyang kamay kaya muling nabaling sakin ang atensyon nya

"I was going home that time then I heard something that caught my attention" Yassi give me a confused look.

"Aaminin ko. Andon ako nung araw na pinagtitripan kapatid mo. Sinundan ko sya Yas. Pinuntahan ko. Para tumulong at hindi ang mabugbog ang kapatid mo. Napagbintangan mo lang ako dahil sa bracelet ko dba?" Nagulat naman sya sa nasabi ko.