The Tears Of The Lost Princess(Ongoing)

CHAPTER 25

Angel "POV"

"And for the last battle will be Miss Laura Oh and Miss Jina Antilles and their opponent is Miss Angel. But before we start I will make clear first, this battle is not about the unity but about how strong you are and being independent so ang ibig sabihin ay walang kampi-kampihan dito at kayong tatlo ay magkakalaban. You know the rules bawal ang magtulungan dito kung ayaw niyong matalo, breaking the rules means your already failed. Tatlo man kayong maglalaban-laban pero iisa pa rin ang kailangang manalo so be ready guys." After those announcement feeling ko hindi naintindihan kase naunahan ako ng matindi kong kaba, I don't know but I have a bad feeling about this battle pakiramdam ko mapapahamak ko.

"In one, two, three go." Hindi pa man ako nakaka paghanda ng biglang magbago ang paligid ko at hindi ko alam kung nasaan na ako.

Kahit hindi ko alam kung nasaan ako pinili ko pa ring magpatuloy kaya naglakad-lakad lang ako sa malawak na kagubatan maliwanag naman dahil sa araw pero ang hindi ko gusto ang tanawin na nakikita ko kase puro patay ang mga punong kahoy at mga halaman na nasa paligid ko kaya hindi kaaya-ayang tingnan at dahil patay ang kagubatan kaya wala akong protection sa mainit na sikat ng araw na tumatama sa katawan ko.

Zzzzzzzz

Muntik na akong mapasigaw ng may makita akong gumagapang na bulateng malaki plus yung nga bubuyog na palapit na sa akin ang lalaki pa naman.

"Omygod, omygod!" Nataranta ako dahil sa takot at wala akong maisip na gawin para makatakas sa bagsik ng mga bubuyog. "Wahhhh!" When I feel my body doon ko lang nagawang makatakbo pero ang akala kong makakaligtas na ako mas lalo ko lang palang nilagay sa panganib ang sarili ko dahil hindi na mga bubuyog ang nasa harapan ko kundi pati na ang lahat ng klase ng insekto at lahat ay siguradong may poison kase halata sa kanilang katawan sa laki ba naman gaya nalang ng uod na ngayo'y gumagapang palapit sa akin.

"Wahhh help me!" I shouted as I can dahil sa takot kase sobrang laking uod like a giant kasing laki ng building at sa totoo lang takot ako sa uod or kahit anong klaseng peste. Hindi ko na alam kung saan ako nagpupunta ang tanging nasa isip ko lang ay makaalis sa lugar na iyon. Naiiyak na rin ako sa sitwasyon ko pakiramdam ko wala akong kwenta kase hindi man lang ako makalaban pero teka- bakit hindi ko kaya gamitin ang powers ko, Hayss how stupid I am.

Humarap ako sa mga humahabol sa akin at walang pakundangan ko silang tinira ng ice flakes with ice knife para mas madaling mamatay at yung ibang gumagapang fri-neeze ko nalang. Pero ang akala ko tapos na ang kalbaryo ko ay hindi pa pala kase muli na namang nag-iba ang kinaroonan ko at nandito na ako mismo sa mundong pinagmulan ko kung saan ako namulat at nagka-isip. Hindi ko alam kung bakit pero hindi ko magawang makaramdam ng saya ng muli kong makita ang bahay ampunan pero kahit papaano may excitement naman akong nararamdaman that's why pinili ko pa ring pumasok doon and I saw Rosa together with superior Liza at iba pang mga madre at ang mga batang kagaya kong dito na namulat.

"Rosa, superior Liza." I called their name but they're not responding naka tingin lang sila sa akin ng seryoso na para bang hindi nila ako kilala kase wala man lang silang reaction ng makita nila ako and to my surprise bakit nga pala nandito si Rosa- don't tell me bumalik siya dito para sa akin. "Rosa."

Muli kong tinawag ang pangalan ng kababata at best friend ko at agad nilapitan para yakapin. After I reached her I hug her tightly but to my surprise tinulak niya ako ng malakas that makes me fell on the ground. Taka akong tumingin sakanya pero wala man lang reaction ang mukha niya, nagtaka ako ng mapalitan ng itim na kulay ang mga mata niya at ganun din ang iba kaya nakaramdam ako ng takot para sa aking sarili.