Chapter 33

29 3 0
                                    


Chapter 33 : Engineer

The pain, the regrets, the revelation leads me to where I am now. The pain he may have inflicted stayed long enough but I did not dwell in it. There are years I remember it but somehow it does not lead me to unstoppable tears, instead it gives me a motivation to move forward to have a better life, to prove to them that I'm not only a pretty girl with an empty mind. 

Hanizyne Villorejo, my cousin. The conflict between my father and his father decreased when his father introduced her niece to him...ganoon din kay Tito Toni. 

My cousin lives with us every third week of the month. She started hanging out with me even after those days. I was still flabbergasted, but I did not let that shield me from knowing more about my cousin. She's four years older than me but she hangs out with me like she's just my age.

Masaya siyang kasama at hindi siya nagsasalita tungkol kay Angelus, and if she did she instantly change the topic. She knows something and I appreciate how she understands my feelings if she ever spill a word about him. 

Simula no'n ay wala na talaga akong nakita, ni anino niya. Ngunit tuwing gabi ay siya ang naiisip ko. Hindi siya umalis sa isip ko. Kapag matutulog naman ako ay isang scenario naman ang napanaginipan ko na hindi ko alam kung nasaan nanggaling. Hindi ko nga alam kung sino ang batang lalaki sa aking harapan. 

Palagi kong napapanaginipan ang aking sarili na nasa playground at may kasama akong batang lalaki. The playground seems familiar and I instantly got it when I remember the park na palagi kong pinupuntahan. 

“Anak, ‘wag kang lalayo ha? Bibili lang ako ng pagkain natin..” My father said. 

I nodded at him and smiled. 

He also smiled before he muffled my hair at iniwan ako sa isang bench. Habang nakaupo roon ay ginagalaw ko ang aking mga paa na hindi nakaabot sa lupa habang pinapasada ang tingin sa loob ng buong park. 

Kaagad na napunta ang tingin ko sa isang playground na parang walang batang naglalaro at isang lalaki lang ang nakaupo sa isang swing na kaagad kong napansin ang kanyang mapupulang mga mata. 

I tilted my head and pouted. 

I perceive a muffled cries from him and that's when my curiosity strikes. Bumaba ako sa bench at naglakad papunta sa batang lalaki. 

Habang naglalakad sa pathway ng playground ay pinapasadahan ko ng aking mga kamay ang mga bulaklak sa gilid ko. 

“Mama...” He sobs. 

Dahan-dahan ay nakarating na ako sa kanya. He was catching his breath after crying too much before his bloodshot eyes went to me. 

I tilted my head. “Bakit po kayo umiiyak?” Tanong ko sa maliit na boses. 

Hindi siya nagsalita. 

“Sad po kayo?” I asked him, again at pasimpleng nagpunta sa gilid ng swing niya. 

He bloodshot eyes followed me as I tried to sit on a swing. Hinawakan ko ang bakal ng swing at napatingin sa kanya. 

Ngumiti ako. “‘Wag po kayo sad..” 

“Wala kang alam,” he said sharply before he tore his eyes from me and looked in front of him as if I was invisible. 

Napanguso ako. “Okay po...”

Ilang segundong katahimikan ng magsalita ulit ako. “Ilang taon na po kayo?” 

Charmed Series #1 : Fooling In Love ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon