Charmed Series #1 : Fooling In Love ✓

Chapter 14

Chapter 14 : Tutor

The Week ended nang pagkatapos siyang umalis ay hindi na siya bumalik sa canteen. Kumunot lang ang noo ko at pabalik-balik ang tingin sa kanyang tinakbuhan pero hindi talaga siya bumalik. I've waited and almost, hindi na ako nakapag-duty sa Book Café kakahintay sa kanya, ang naiwan niyang pagkain ay pinakain ko na lang sa asong nasa tabi-tabi.

My mind is in chaos right now, nagtataka kung bakit kahit pagkatapos na ng klase sa hapon ay hindi ko na siya nakikita.

Pinuntahan ko pa siya room nila before klase ng ala una, nagtanong ako sa  mga kaklase nila kung present ba siya o hindi, sinagot naman nila akong Oo.

Tatanungin ko rin sana iyong kaibigan niyang si Gabriel pero iba ang kumausap sa akin.

Iyon ang ‘yong lalaking palaging mukhang bad mood. He have strong features at nakakapangilabot lang dahil maiisip mo na baka bigla ka na lang itong suntukin sa itsura niya.

“Hinanap mo siya?” Ganong niya nang naghihintay ako sa labas ng room ng STEM 1 at ambang aalis na sana.

“Ahm, Yes, po,” sagot ko.

His eyes dropped dead serious. “He run away.” sabi niya.

Kumunot naman kaagad ang noo ko at napatingin sa paligid. “Pardon me?”

He sighs a bit at ambang tatalikod. “He's scared, what a weak guy.” Huling sinabi niya bago niya ako tinalikuran at naglakad papunta sa room niya. Napatanga na lang ako roon at napaisip sa kanyang sinabi.

Ano daw?

Pagkatapos noon ay hinanap ko ulit siya sa Library ngunit hindi ko siya mahanap, naghintay pa ako ng ilang minuto sa waiting shed bago ako sumakay ng tricycle in Tito Toni. Nakakapagtaka lang na tumakbo siya palayo nang walang rason. Masakit ba lalo ang kanyang lalamunan dahil nabilaukan siya at nagpunta ng hospital?

I gasped a bit. Baka na-hospital siya? Ngunit kumunot ulit ang noo ko. Eh, sabi ng mga kaklase niya ay present naman siya ah? Why did he run away?

The week ended with that scenario. May ibinigay na naman sa amin na assignment si Sir at bagong lesson na naman. Nagpaalam naman kaagad ako kay mama at pumunta sa park para doon mag-study.

I did all the usual things I do when I'm already at the park. Ang huling ginawa ko bago ako nag-aral ay pinaslak ko ang earphones sa akin taenga at nagpa-music ng kanta roon.

I saw focusing on reading my stats and probability textbooks nang biglang may naramdaman akong malamig na hangin sa aking harapan. I instantly looked on the cold thing and my eyes widened when I saw a strawberry soft ice cream in front of me.

Kaagad naman aking napatingin sa nagpakita nito sa harapan ko and I instantly saw him, he looks away from me and slightly cleared his throat at parang nahihiya pa ata.

“Para sa ‘yo,” sabi niya.

Dahan-dahan ko iyong kinuha habang tinitignan siya, hindi inaalis ang tingin ng mga mata ko sa kanya. He's wearing a hoodie again ang pinagka-iba ay hindi na siya naka-jagger, he's wearing a khaki shorts. Blue naman ngayon ang kanyang suot na hoodie.

I wonder, ilan kaya ang mga hoodie niya sa kanilang bahay?

“Salamat..bakit ngayon ka lang nagpakita?” I instantly asked him. When I took the ice cream from his hands ay napatingin siya sa akin. I lightly smiled at him.

I saw his eyes blink.

“Pinakain ko na lang sa aso iyong pagkain mo,” kwento ko sa kanya. He shifted his weight at napagdesisyonan na dahan-dahan umupo sa gilid ko. Kaagad naman akong umusog ng kaunti para makaupo siya.