«Έχω κι άλλες έγνοιες εκτός από εμάς. Έχω κι εγώ προβλήματα.»
«Δεν μου τα λες όμως» παραπονιέται.
«Για εμένα σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα.» Η χειρότερη της ζωής μου.
«Θέλεις να μου πεις γιατί;»
«Θα σου πω, αλλά όχι τώρα.» Δεν αισθάνομαι ακόμα έτοιμος.
«Έλα εδώ, μην μου μουτρώνεις. Μόνο εσένα θέλω.» Βάζω το χέρι μου στον ώμο του και τον χαϊδεύω.
«Σίγουρα;» ρωτάει.
«Σίγουρα. Αν κάποιες φορές δεν είμαι καλά ή θέλω χρόνο, δεν έχει σχέση με εσένα. Δεν σημαίνει πως ψάχνω κάτι ή πως δεν σε θέλω.» Προσπαθώ να τον καθησυχάσω. Εγώ θα έπρεπε να είμαι αυτός που ανησυχεί.
«Γίνομαι φορτικός. Το ξέρω. Θέλω όμως να μπορείς να μου τα λες όλα.»
«Θα προσπαθήσω.»
Τον τραβάω ακόμα πιο κοντά μου. Με κοιτάει και χαμογελάει.
Έρχεται από πάνω μου.
Σκύβει το πρόσωπο του για να με φιλήσει.
Βάζω το χέρι μου στον σβέρκο του και τον αφήνω να με φιλήσει.
Ακουμπάει τα χείλη του απαλά στα δικά μου.
Τα χείλη του είναι ότι πιο τρυφερό έχω νιώσει.
Είναι το πιο "ήσυχο".
Το πιο αργό.
Το πιο όμορφο φιλί που έχω μοιραστεί με κάποιον.
Τον φιλάω κι εγώ πίσω.
Πιέζω τα χείλη μου περισσότερο στα δικά του.
Ανοίγει λίγο το στόμα του και το φιλί μας γίνεται πιο έντονο, πιο παθιασμένο.
Απομακρύνεται και πραγματικά μπορώ να καταλάβω από το βλέμμα του πόσο με θέλει. Δεν είναι απλώς ιδέα μου. Είμαι σίγουρος.
Ένα φιλί όμως, το πρώτο μας φιλί, είναι αρκετό για σήμερα.
«Δεν βιάζομαι, γιατί δεν θέλω να μετανιώσεις τίποτα», του λέω ακουμπώντας τον στο πρόσωπο.
«Δεν πρόκειται να μετανιώσω τίποτα. Τέτοια πράγματα θέλω να κάνουμε μαζί, όχι να βλέπουμε απλώς ταινίες.»
«Όλα θα τα κάνουμε.»
«Αυτό θα το θυμάμαι.»
YOU ARE READING
•Darkness•
FanfictionΣκοτάδι... όλοι το έχουμε μέσα μας... άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι το αγκαλιάζουμε, άλλοι αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. * Yoonmin Taekook *
• 20 •
Start from the beginning
