•Darkness•

• 17 •

«Για να περάσεις καλά μαζί μου, είπα να έρθεις. Και για να ξέρεις εγώ δεν γνώρισα κανέναν. Δεν την έπεσα σε κανέναν και φυσικά δεν κοιμήθηκα με κανέναν.»

«Δικό σου θέμα τι έκανες όλο το βράδυ που έλειπες. Δεν χρωστάς εξηγήσεις σε εμένα.»
Δεν ξέρω τι έκανε, αλλά ξέρω πως εκείνο το βράδυ δεν γύρισε σπίτι του. Τον περίμενα όλη την νύχτα κι αυτός επέστρεψε το επόμενο πρωί.

«Γιατί μου θύμωσες τόσο ξαφνικά; Είμαι σίγουρος έχεις πιο συγκεκριμένο λόγο.»

«Νευρίασα, γιατί από την ημέρα που με γνώρισες ζητάς χάρες κι εγώ σαν μαλάκας υπακούω. Ήθελες να σε πάω βόλτα με την μηχανή. Σε πήγα αμέσως κι ας με είχες βρίσει λίγο νωρίτερα. Ήθελες να σε πάω στο πάρτι. Σε πήγα. Μου ζήτησες να μπω μαζί σου και το έκανα. Μετά ήθελες να φύγουμε και τελικά συμφώνησα, αλλά άλλαξες ξανά γνώμη. Δεν είμαι κανένας έφηβος να με κάνεις ότι θέλεις.»

«Σύγγνώμη που ένιωσες έτσι. Νόμιζα ήθελες να τα κάνεις.»
Ήθελα. Θέλω ακόμα. Δεν ξέρω όμως που μπορεί να καταλήξει όλο αυτό.

«Ήθελα. Προσπαθούσα να είμαι δίπλα σου. Να σε καταλάβω. Εσύ όμως με έκρινες.» Εκείνο το βράδυ με έκρινε και αυτό πόνεσε όσο τίποτα άλλο.

«Εγώ; Ποτέ.»
Φαίνεται πράγματι να μην καταλαβαίνει.
Σηκώνεται και έρχεται κοντά μου.

«Κι όμως. Με έκρινες, όταν σου είπα πως πουλάω ναρκωτικά» του λέω και τον κοιτάω στα μάτια.

«Συ-συγγνώμη. Δεν το κατάλαβα.»
Τον πιστεύω πως δεν το έκανε επίτηδες. Ξέρω πως δεν είχε κακή πρόθεση.
Με κοίταξε με την αηδία που θα κοιτούσε οποιοδήποτε εγκληματία.
Δεν γίνεται να τον αδικήσω. Ο καθένας αυτό θα έκανε.

«Ξέρω πως το άξιζα, αλλά δεν το άντεχα. Δεν το αντέχω. Το δικό σου βλέμμα να είναι επικριτικό...με πειράζει.»
Με πονάει.
Δεν με ένοιαζε ποτέ πως με κοιτούσε ο κόσμος.
Δεν με ένοιαζε, αν με κρίνουν. Το βλέμμα το δικό του όμως, ήταν τόσο επικριτικό και για κάποιο λόγο με πείραξε. Με κοίταξε σαν να είμαι ένα τίποτα ή μάλλον χειρότερα σαν να είμαι κάτι θλιβερό, αηδιαστικό, ντροπιαστικό. Δεν θέλω να με κοιτάει έτσι. Δεν μου αρέσει.

«Θύμωσα με τον εαυτό μου...και ξέσπασα πάνω σου. Συγγνώμη...Καταλαβαίνω πως δεν φταις εσύ. Εγώ είμαι το πρόβλημα. Πάντα εγώ είμαι.»
Βάζει το χέρι στο μάγουλο μου.
Έχω αρχίσει να κλαίω.
Συγκινείται κι αυτός.

Δεν είμαι άξιος να είμαι κοντά του, αλλά το θέλω. Το θέλω πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο έχω θελήσει στην ζωή μου.

«Δεν αξίζει να θυμώνεις Yoongi. Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνουμε λάθος επιλογές. Λέμε άσχημα πράγματα. Κάνουμε πράγματα για τα οποία μπορεί να ντραπούμε.. Εγώ όμως εσένα...εγώ εσένα σε βλέπω υπέροχο αλήθεια. Εκείνη τη βραδιά απλώς στεναχωρέθηκα. Ήθελα τη προσοχή σου...»

Τα λόγια του ζεσταίνουν για λίγο την καρδιά μου. Ο τρόπος που με κοιτάει με κάνει να νιώθω όμορφα.

«Σου αξίζει η προσοχή όλου του κόσμου.»

«Μόνο τη δική σου προσοχή χρειάζομαι», τον ακούω να λέει και λιώνω. «Μην μου θυμώσεις ξανά. Μην μείνεις ξανά μακριά μου. Εντάξει;»

«Στο υπόσχομαι», του απαντώ και τον τραβάω στην αγκαλιά μου. Τα χέρια του τυλίγονται γύρω από τον λαιμό μου και τα δικά του γύρω από τη μέση του.

.
.

Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε!
Αν θέλετε, αφήστε κι ένα σχόλιο να δω τη γνώμη σας για αυτό το βιβλίο.
Ευχαριστώ!!