You over the Streetlights

Chapter 26

Reach

We decided to spend the remaining time of our break to talk. I decided I need to apologize about what happened when he called me at biglang nag-lash out si Papa sa kanya. 

"Pumunta yung Papa mo sa bahay namin nung umaga na pagkatapos nangyari iyon." 

Gulat kong narinig mula kay Ethan iyon. Now I get it why he was chill about my apology. Walang sinabi si Papa sa akin. 

"Ano sinabi niya?"

When I told him we needed to talk. Dinala niya ako sa isang bench sa likod ng building namin. Walang masyadong tao dito kapag lunch kasi masyadong malayo sa canteens at cafeterias ng school. But it was kind of peaceful there. 

Mahangin at maraming puno na nakahilera sa likod ng building. Kaming dalawa lang ni Ethan at yung tatlong senior-high students na parang may kinakalikot na makina.

Umiwas siya ng tingin sa akin, "Wala masyado, aside sa humingi siya ng pasensya sa pagsigaw sa akin. Hindi niya daw alam na ako 'yung tumawag sa'yo, akala niya lang kung sino."

Muling napukaw naman ang kuryosidad ko tungkol sa pangyayaring iyon. 

"Wala bang sinabi si Papa kung sino?"

Ethan smirked at me. "You should talk with your father about that, Ash." he said in somewhat a nice way.

"Hindi niya sinabi kung sino ang pinaghinalaan niya. Bakit? Sino namang tatawag sa'yo para ganon ang maging reaksyon ng Papa mo?" 

Iyon din ang tanong ko. "Hindi ko rin alam. Wala akong masyadong kausap sa telepono maliban sa kanila ni Mama at yung lola ko."

"You know what?" napatingin ako sa kanya ngayon. 

I am facing his side profile dahil sa malayo siya nakatingin. 

"I think your father is a good person." he said, still not looking at me.

Not that it bothers me when he's not looking at me. Napangiti ako sa sinabi niya.

Pinilig ko ang ulo ko para mawala iyon sa isip ko. Parang sumosobra na yata ako. 

"Also, just to clarify your accusations earlier on, wala kang dapat pagselosan d'on sa kaibigan mo." 

I finally said it. I don't know if I still have to say something about it, pero iyon ang ugat kung bakit narito kaming dalawa ngayon. 

The sides of his lips rose and then he licked his lips making me look away from it. He looked at me with his acusing eyes. 

"How could I be so sure?" 

Napairap ako, "Ethan, in the first place hindi ka dapat magalit kung sakaling gusto ko nga siya-"

"You like Daniel?" putol niya sa akin. Sinabi niya iyon na parang isang malaking joke kung magustuhan ko nga iyong si Daniel. 

"You like him?" he asked again. His forehead creasing.

There, like he's insulting his friend.

Sasagot na sana ako pero nagsalita na agad siya. 

"I'm here, Ashley. Gusto kita! Liligawan kita kung gusto mo. Gagawin ko lahat ng gusto mo. Naghalikan na tayo. Tapos gusto mo d'on sa iba?" 

Napakurapkurap ako sa sinabi niya. It felt like a second of being silent after he said that is an hour of complete silence. 

My eyes traveled from his now fuming eyes to his lips. When I realized what I was doing pasimple kong hinilot ang sintido ko at huminga ng malalim. 

"Oh my gosh, Ethan." tanging nasabi ko.