İyi Değilim Ben | Altay Bayındır

Özel Bölüm

Ay heloooo

10K'ya özel atayim dedim aaaaaaa

EE nabersiniz ozlemis misiniz bizi???

Neyse neyse hadi o zamannn

7 yıl sonra

"Alena, insene aşağı"

Bir buluşmada daha bizim evdeydik.

Ergenus Alena aşağı inmiyordu. Ya duymamıştı, ya da kendi istemiyordu.

Bana ne? Bizi zamanında terlikle indiriyorlardı.

"Tamam annee, iniyorum bekle"

Aferin çocuk. Anneyi dinle.

Alena merdivenlerden seke seke iniyordu. Tabi Utku'su gelmişti.

Haaa onu demeyi unuttum. Alena ve Utku geçtiğimiz 3 sene ve şu anda sevgililerdi.

Normal şartlarda pek olumlu karşılamazdım ama Utku yani. Elimizde büyümüştü.

Belinay ve Ilgaz daha olamamıştı tabi, Belinay Ilgaz'ı çok sevsede Ilgaz onu umursamıyordu.

Erkek milleti.

"Hoşgeldiniz teyzelerim, halam, yarı eniştelerim, canımın içi arkadaşlarım ve sevgilim. Hepinizz Bayındır malikanesine hoşgeldiniz" Alena, hiç bana çekmemişti.

Altay hafifçe öksürmüştü. Asla kabullenemiyordu. Yaklaşık doğduklarından beri.

Alena hafifçe gülümseyerek, "Özür dilerim babacım ama yani sende hâla kabullenemiyorsan" dedi.

"Dua et, ilk göz ağrımsın Alena'cım" dedi Altay gülerek.

Bu süre boyunca hayatımızda çok değişiklik olmamıştı.

Bir kaç şey hariç.

Herkes emekli olmuştu zaten bu normaldi.

Ama Tamay,

Herkese bağışlayabileceği organları, onun sonu olmuştu.

Çoklu organ yetmezliği onu azrailin pençelerine bırakmıştı.

İngiltere'den geldikten 2 yıl sonra aldığımız bu haber bizim yas sebebimiz olmuştu.

Berke, bildiğimiz Berke olmayan Berke ve Tamay'ın sevgilisi olan Berke.

Tamay'la beraber hayatımıza girmiş ve Tamay'la beraber çıkmıştı.

Şu an yurt dışındaydı. Orada tek başına yaşıyordu.

Tamay'dan sonra toparlanamamış, çareyi orada bulmuştu.

Liva ve Yekta'nın minnoş bir bebekleri olmuştu. Gerçi şimdi 6 yaşındaydı ama olsun.

Uzay ve Barkın, Umut ve Berat'ın çocukları yani. Hepimizi şaşırtarak ne Fenerbahçe'li ne de Hamsisporlu olmuştu.

Uzay Galatasaraylı, Barkın Beşiktaşlı olmuştu. Umut bu duruma baya huysuzlansada en sonunda kabul etmişlerdi.

En büyükleri Utku ve Alena'ydı.

Alena 17 yaşına daha geçen girmişti.

Ve ben artık 40 yaşındaydım.

Kabul ediyordum, bayağı yaşlanmıştım. Eskiden kabul etmezdim bilirsiniz. Şimdi ise kendim diyordum.

"Anne, ben bir karar verdim" Alena'nın sesiyle ona döndüm.

Kaşlarımı çattım, "Ne kararı aşkım?" diye sordum.

"Ben mühendis değil, Avukat olmak istiyorum" dedi Alena.

Gülümsedim, "Karar vermene sevindim" dedim.

"ANNEEEE"

Arel, Arel, Arel.

"Efendim annecim?" dedim ona bakarak.

Arel, "ödevim var, ablama söylede yardım etsin" dedi.

"Abicim, ben yardım edeyim. Şimdilik ablan annenle konuşuyor" dedi Utku Arel'in yanına giderken.

Seviyordu be benim kızımı.

Benim kızımı kim sevmez ki?

Benim kızım sonuçta.

Alena, Utku Aden ve Arel'in yanına gitmişti.

Diğerleri kendi arasında konuşuyorlardı.

Altay yanıma gelip beni kendine çekmişti.

"Seni çok seviyorum, çok güzelsin" dedi beni öperken.

Gülümsedim, gerekirse çirkinlikten görünmesem bana yine aynı şeyi derdi.

Ay ay ay yine mi güzeliz yine mi cicek???

Cocuklara ayri bir kitap yazmayi dusunmuyorum ama ozel bolumlerde belki Alena'nın ağzından yazabilirimmmm

Bi sonraki özel bolum 15K'daaa