İyi Değilim Ben | Altay Bayındır

32

Ay helooooo

4K ya adim adim gidiyoruz aaaa

Çok cabuk buyuyoruz noooluyoooo

Bolum şarkısiii

Kalben - Saçlar, Sadece
Melike Şahin - Bedelini Ödedim

Bir de peceteleri hazırlayın bu bolum Altayin agzindan

Neyse neyse hadi hadi

Altay Bayındır'dan;

Saçları, uğruna her şeyi yapabileceğim saçları artık yoktu. Kemoterapi iyiye gitsede, ne benim ne de Sevgi'nin psikolojisi iyiye gitmiyordu.

Milliye iyi ki ara vermiştim. Uykusuzdum, belki sabaha göremem diye uzun uzun inceliyordum yüzünü.

Kokusunu burnuma kilitlemek için her şeyi yapardım. Saçlarını çok severdim, ölürdum bile, ama yoktu artık.

Ben onu saçsızda, kaşsızda severdim. Ruhumun ve kalbimin her bir tuğlasını kendi koymuştu.

Linç yediğim her dakika benimle durmadan uğraşmış moralimi yükseltmek için her şeyi yapmıştı.

Ya da benim için ailesini karşısına almış, onları tek bir kalemde silmişti.

Benim için hep uğraşmış, gerektiği yerde kendisinden vermişti. Hep benimle uğraşmıştı.

Aşkımın yanında büyükte bir vefa borcum vardı. Gerekirse erken emekli olur, onun mutlu olması için her şeyi yapardım.

O benim evleneceğimi düşünürdü; evlenmezdim, yapamazdım.

İlk ve son aşkım hep o kalacaktı.

Sabaha karşı durduğum hecelerden biriydi. Onu izliyordum, çok güzeldi.

Uyuyordu, arada ikizlere bakıp tekrar uyuyordu.

İkizler anlamış gibilerdi. Son zamanlarda Sevgi'yi yormuyorlardı. Emzirmek ve altlarını değiştirmek dışında olan çoğu şeyi yapamıyorlardı.

Alena'ya da söylemek durumundaydık. Sevgi'nin saçlarının her geçen gün azaldığını fark etmiş bunun nedenini sormuştu.

Duyduğu gibi ağlamaya başlamıştı. Ve annesini yormayacağına söz vermişti.

Bir havlu bile düşse kendisi hemen kalkıyor, Sevginin tükenen enerjisini burada harcamak istemiyordu.

Anlayışlıydı, ikimizide çok seviyordu. Annesinden ayrılmak demek, onunda neşesini kaybetmesi anlamına gelirdi.

Sevgi'ye ölmek kelimesini yasaklamıştım. Ama ona her baktığımda, 'bana böyle bakma, yakında öleceğim' gibi bir ifadeye bürünüyordu.

Ölseydi nasıl yapardım, çocuklara nasılsın bakardım.

15 yaşından beri yanımdan ayrılmayan sevgilimi, bu yaşımdan sonra nasıl toprağa verirdim? Nasıl dayanırdım

Topraktan nefret ediyordum, sırf onu benden alacağı için her şeyden nefret ediyordum.

Ölmeyeceksin diyordum ama benimde inancım yoktu. Kemoterapi iyi geçse de gün geçtikçe kanseri ilerliyordu.

En başlarda çabuk yoruluyordu.
Şimdi yürüse nefes nefeseydi.

Fark ediyordum ve onu rahat ettirmek için çabalıyordum.

Medya henüz öğrenmemişti, ailesiyle konuşmayı kesmiştim. Annemin haberi vardı, ama onu eve almıyordum.

İkisi tekrar anlaşamayacak ve Sevgi ona laf anlatmaya çalışırken çok daha yorulacaktı.

Çocukları bile zar zor alıyordum, onlarda fazla bağırmayıp kendi isteklerini kendi hallediyorlardı.

Benim dışarda işim olduğu zaman kızlar geliyor, ben geldiğim zaman fazla kalabalık etmemek için gidiyorlardı.

Fazla gürültüden artık hoşlanmıyordu. Ayağa kalkmak bile onun için yorucuydu.

Artık eskisinden daha çok vücudu tepkiye giriyordu.

Kan kusuyor, zayıflamaya devam ediyor, gece ateşi çıkıyor hatta vücudunda çürükler oluşuyordu.

Kendini güzel bulmuyordu. Kendini bana yakıştırmıyordu.

Dış görünüşü bir zamandan sonra önemli olmuyordu. Kalbi iyiydi hatta mükemmeldi, beni seviyor bende onu seviyordum.

Gerisi dikkatimi çekmiyordu. Her geçen gün onun dik gülüşüne aşık oluyordum. Her şeye rağmen yüzüne o mutluluk reklamını yüzüne yapıştırmasından hoşlanmıyordum.

Hak ediyordu, yine düşse yine doğrulurdu.

Birazda altayin gozunde sevgi okuyun dedim

Sevgi bolum at.

"15 yaşından beri yanımdan ayrılmayan sevgilimi, bu yaşımdan sonra nasıl toprağa verirdim? Nasıl dayanırdım"

Su kismi var ya beni aldi aldi yere fırlattı.

Sizi etkileyen var mi soyle bir seyler