İyi Değilim Ben | Altay Bayındır

18

Ay heloooo

Peceteleri hazırlayın ehehe

Şaka yaptim ben oyle seyler yapar miyim amk

Bu arada bebikler 8 aylik

"Annenden nefret ediyorum, her seferinde bana gerçekten berbat biri olduğumu hissettirdiği için ondan ölesiye nefret ediyorum"

Ve yine Türkan Hanım. Bu sefer torunlarına hamileyken.

Altay yanaklarımı okşayıp yüzümü kendi Hizasına getirdi. Oturduğum yer bile beni kabul etmek istemiyordu bence.

"Sevgilim yapma, bu zamana kadar ona boyun eğerek yaptım bir hata. Ama şimdi yapmasına izin vermem. Üzülmeni istemiyorum, her seferinde seni üzen şeylerin amınakoyayım. Bana bak Sevgi lütfen. Bu zamana kadar seni üzen şeyleri engelleyemediğim için çok özür dilerim. Üzgünüm, sana layık bir eş, bir baba olamadığım için"

Vallahi çok ağlardım. Yapmasındı böyle.

Kafamı olumsuz anlamda salladım, "Alakası yok, annen sorun hep annendi Altay. Biliyorum, beni asla istemedi, sevmedi ama her seferinde aynısını yapıyor" dedim çatallayan sesimle.

"Sevgi lütfen yapma, kendine de bebeklerimizede bunu yapma. Biliyorum çok üzülüyorsun ama annem artık senin hayatında yok. Olabildiğince seni ondan engelleyeceğim. Seni çok seviyorum bunu lütfen bize yapma. 1 kere yaptık, 2.sine gerek yok çünkü kader bizi yine bir araya getirir. Bizim birbirimizden başka çaremiz yok"

Cümlenin sonuna geldiğinde başını unuttum ama neyse.

"Babaa annem neden ağlıyor? Yoksa kardeşler onu üzdü mü?"

Alena'm.

Ağlamam daha da şiddetlenirken Alena yanıma gelip bana sarıldı.

Yok abicim gerçekten kız çocuğun olacak, net.

Altay, "Bensiz mi yaa" dedi bize sarılırken.

Ben daha çok ağlayınca bu sefer ikiside ağlıyor numarası yapmıştı.

Onların numarasına tabiki gülmüştüm.

Altay Alena'yı kucağına alıp severken ağlamaya devam ediyordum.

"Anne sen bi psikolojiye mi gitsen" dedi Alena gülerek.

Ona kötü bakışlarını atarken, "Alena kızım anne bizi gerçekten tost yapar sus" dedi Altay.

"Yapmaya geliyorum" dedim ikisini kovalarken.

Alena'yı tam yakalıyordum ki Altay Alena'yı tekrar kucağına alıp koşmaya devam etti.

"Ama banada yazık 3 canlıyım ben" dedim nefes nefeseyken.

Altay bi Alena'ya baktı bir de bana, "o da doğru, di mi babacım" dedi.

Alena kafa sallayınca karnımda bir kasılma hissettim.

Doğuruyor muydum?

Bu kadar erken miydi?

"Sevgi, iyi misin?"

Yüzümdeki ekşimeyi fark etmiş olacak ki yanıma geldi. Ona tutununca bir şeylerin ters gittiğini anladı.

Eşofmanım kanka olunca sessiz bir hassiktir çekip hazırladığım çantayı ve Alena'yı bir koluna beni de kucağına aldı.

Beni normal bir şekilde kucağına alıp aynı zamanda nasılsın Alena'yı taşıyordu?

Arabaya bindiğimizde ben Alena'yla beraber arka koltuktaydim.

Yavaş yavaş bilincim kapanıyordu.

Altay Umut'u arayıp acil bir şekilde hastaneye gelmelerini söyledi.

Keşke Helin'e ve ya Deniz'e söyleseydi. Şimdi heyecanlanırdı falan.

Altay bir yandan arabayı hızlı kullanmaya çalışıyor, bir yandan bana bakıp bana sakin olmam ve derin nefes vermem hakkında nutuk çekiyordu.

Eğitimini almasak bitmiştik zaten.

"Anniş, iyi misin?"

İyiyim demeye mecalim bile yoktu.

Gözlerim yavaş yavaş kapanırken en son Altay'ın sözlerini duydum.

"Sevgi lütfen, lütfen biraz daha dayan lütfen"

Allah icin kufur etmeyin ya