Keşke, Nadir, Ferda'ya duyduğu çocukça, saf sevgisini ona söyleyebilseydi.
Ay efkarlıyım ayol.
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yankı Sarca
Umut Güneş
"Yemeğimi yedim, şimdi gidecek miyiz?" Ferda'nın sorusuna cevap verdim. "Gideceğiz. Söz verdim."
Soner ve Betül hanımdan aldığımız izinle, önce Ferda'yı bir şekilde ikna edip yemek yedirmiştim. Helin'de gelmek istemişti ama onu evde kalmaya ikna etmiştim. Hamileydi, zaten değişik duygular içindeydi, Nadir'in başında iki saat ağlamasını istemiyordum.
Sadece heyecanla arabaya binişini izledim Ferda'nın, ardından arabaya bindim. Ona, "Sonrasında parka gidelim mi, veya öncesinde?" Diye sordum ama istemedi. "Nadir'in yanına gidelim." Dedi bana. Gaza bastım.
Yaklaşık on dakika sonra, mezarlığın önündeydik. Karşıya arabayı park ettim, ve arabanın kapısını açıp, Ferda'nın elini tuttum. Bana eskisi kadar uzak değildi, bunu seviyordum. İlk gördüğünde nasıl da korkmuştu benden. Ona yaşattıklarını ödül sanmıştı. Ah, ilerde başına gelenleri anlayacak, Nadir'in ona yazdırdıklarını idrak edecekti, bu... Çok acıydı. Tek tesellim, onun yanındaki sıcacık ailesiydi.
Kocaman, uzun ağaçlara baka baka ilerlerken, çıtı çıkmıyordu. Arada mezar taşlarına bakıyor, yutkunup önüne dönüyordu.
"Burada insanlar mı yatıyor?"
"Anlattım ya Ferda sana."
"Nadir'in gittiği yerde mı hepsi?"
"Hepsi değil, onun gibi masum ve iyi olanlar."
"Olmayanlar nerede?"
"Onların öteki dünyası kötüdür. İyilerin ise iyidir." Dedim, Nadir'in mezarının önüne geldiğimizde. Toprağının kuruduğunu fark edince Ferda'ya baktım. Nadir, yazısını okur okumaz, elimi bırakıp oraya gitti. Mezarın yanındaki, testiyi alıp, Ferda'ya döndüm. "Şu doldurup geliyorum tamam mı?" Dedim ama sadece kafasını salladı.
Bir yandan ona göz kulak olarak, çeşmeye gidip, testiyi doldurdum ve güzelceNadir'in mezarına döktüm. Testiyi kenara koyarken, Ferda Nadir için yaptırdığımız mezarlığın üstüne çıkıp, kenarına oturdu.
