Sokak Nöbetçileri (KURGU)

~4~

Bartu Sarca

"Helin!" Yankı kalp krizi geçiriyor. "Bırak onu!"

Yankı koşarak Helin'in elindeki poşeti aldı.

Poşet-
İçinde sadece kıyafet var-

"Abartmıyor musun Yankı?" Işık gülse mı, yoksa Helin'in hâline ağlasa mı bilemeden konuştu.

"Ne alakası var?!" Dedi Yankı Işık'a kızarak. "Hamile o dikkat edecek!"

"Ben bıktım yemin ederim!"

Helin hamileliğinin dördüncü ayındaydı ama şimdiden bıkmıştı.

Kim olsa bıkardı.

Yankı sağolsun tabii...

"Bartukı-" hızlıca Büşra'ya baktım. Sustu. "Ama Mutluga öğretti!"

"Çak bakalım!" Mutlu Büşra'nın yanına gelip ellerini onun ellerine vurdu.

"Mutlu şu çocuklara abuk subuk-"

"Sen sus!" Dedi Mutlu Yankı'nın sözünü keserek, ve beni ittirip Büşra'nın karşısına oturdu. "Bu öküz oynayamaz beraber oynayalım."

"Ne alaka?" Dedim. Kart eşleştirmece oynuyorduk.

"Helin neden oturmuyorsun?" Yankı Helin'in elinden ekmeği alıp onu kucakladı ve sandalyeye oturtup yanağından öptü. Koza ise öptüğü yeri silip kardeşine sabır diledi.

"Yok birşey oğlum yok!" Helin kendi kendine, aslında oğlu ile konuşurken Yankı ve Lal sofrayı kuruyordu. Mutlu beni adeta oyundan kovunca bende onlara yardıma gittim. Köfte, patetes, pilav... Klasik öğle yemeği...

"Mutlu hadi gelin," Işık Mutlu'ya seslendi ama Büşra kaşlarını çattı.

"Biz yemeyeceğiz," dedi Mutlu ama Koza "Büşra..." dediğinde Büşra hemen yanımıza geldi ve Mutlu tek başına kaldı. "Öyle olsun Büşrasu!"

"Büşrasu ne ya?" İsyan ettiğimde Büşra, "Mutluga taktı." Dedi bana.

"Bu buna Büşrasu diyor," dedi Işık Mutlu'ya bakarak. "Hanımefendide ona Mutluga diyor."