Sokak Nöbetçileri (KURGU)

~1~

Raife bizi çok üzdü arkadaşlar.

Hayallemizle yaşayalım biraz. Yoksa ağlamaktan gözümüz çıkacak.

Yeni Ev

Helin Güneş

İçten içe hem istiyor hem istemiyordum. Yankı ile İKİMİZİN yaşayacağı şirin bir eve taşınıyorduk bugün. Işık ve Lal bana kötü bakışlar içinde kıyafetleri toplamama yardım ediyor, Bartu "evden iki boğaz eksiliyor" diye seviniyor, Mutlu Bizim odamıza Host beyi atmayı düşünüyor, Koza gitmemem için yalvarıp yakarıyor, hatta o evde Emily'nin yaşadığını anlatıyordu.

Yankı da işte bir an önce gitmek için dualar ediyordu.

"Amına koyayım niye açmıyor bu telefonu?" Mutlu üzerinde pembe panteri pijama takımı ile -öğlenin ikisinde- bir yandan çilekli süt içip bir yandan küfür ederek Host Beyi arıyordu. Kıvırcık saçlarını banyodan çıktığı için ıslaktı ama kurutmaya üşendiği için kafasında havlu, Osmanlı padişahı gibi evde dolaşıyordu.

"Ne yapacaksın o Dal- Host Beyi?" Bartu elindeki koliyi bantlarken Yankı kahvesini yudumluyordu. Dün gidip beraber mutfak aletleri falan almıştık. Daha sonra bir kaç süs, ev eşyası... Büyük mobilyalarımız bugün gelecekti yeni evimize.

"Ya sen istemedin diye çağırmadım zaten sus!" Dedi Mutlu, Bartu'ya. "Oğlum uçuşu var demedin mı lan?" Dediğinde Bartu, Mutlu'nun ağzı açık kaldı.

"Salak olmuş bu iyice," diyerek güldüm ama Mutlu bozuntuya vermeden, "Aşkımdan gözüm kör oldu işte ne yapacaksın?" Dedi. O sırada Yankı'ya baktım.

Bana göz kırptı.

"Lan oğlum ilkokuldaki sevgililer gibi ne yapıyorsunuz?" Koza bağırdı. "Bu ona bakıyor cilveli cilveli," dedi beni kastederek. "Bu da göz kırpıyor," Yankı'nın kafasına vurmak için elini kaldırdığında Yankı kahvesini kafasına dikti. Koza ise bozuntuya vermeden eli havada beklemeye başladığında Yankı kaderine boyun eğip kahvesini bitirdi. Koza kafasına vurdu.

"Oğlum eşim değil mi Helin benim?"

"Maalesef..." Koza dertli bir şekilde konuştuğunda Lal'in de bana baktığını gördüm.