Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yankı Sarca
Umut Güneş
"Poyraz'ım, güneşim benim!" Diye seviyordu Helin Poyraz'ı. "Bak baba ne yapıyor? Nasıl da bakıyor bize, rahat bırakmadılar diye." Banyodaydık. Bir kaç saat sonra, Ferda'nın ailesine davetliydik. Son zamanlar kesmediğim sakallarımı tıraş ediyordum ama eşim ve çocuklarım beni rahat bırakmamışlardı.
Tıraş bıçağına dikkat ederek gülümseyip aynadan onlara baktım. Helin, Poyraz'ın elindeki oyuncağı almaya çalışırken, Poyraz bana bakıyordu. Ona göz kırptım ama fark ettimi emin değildim.
"Helin, insenize güzelim aşağıya?"
"Yoo, iyiyiz biz böyle." Dedi Helin gülerek. "Dimi annem?!" Diye zıplattı Poyraz'ı, yine ve yine güldü Poyraz.
"Dikkat et ama Helin, hamilesin sen!" Diye onu uyardım. Evet, Poyraz'da bebekti ama biz aptallık ederek tedbir almamıştık o yüzden ikinci bebeğimize, Helin'i çok yorarak zarar veremezdik. Helin ise fazla rahattı. Tamam, bende Poyraz'daki gibi aşırı abartmıyordum, ama yine de yoruyordu kendini.
Helin gülerek, kucağında Poyraz'la yanıma yaklaşırken, işimi yapmakla meşguldüm. Kafamı sağa doğru çevirip kaldırdıktan sonra, Poyraz'ın "Baba" diyişini duydum. Kalbim sıcacık oldu yine.
Sonra, Helin, "Kucam" dedi ve bıkkınlıkla nefesimi verip, bıçağı suyla biraz temizledim. "Allah aşkına Kucam ne Helin?"
Güldü. "Ne var ya, bence tatlı. Kucam. Poyraz'a da öğreteceğim. Lider öğrettiğini unutmadım." Dediğinde hafifçe güldüm. O daha çok yaklaşınca, Poyraz ellerini göğsüme vurdu. "Ya bir durun!" Dedim hem gülüp, hem kızarak. "Kendimi keseceğim şimdi."
Helin gülerken, Poyraz'ın da güldüğünü duyup kaşlarımı çattım. "Bana bak asker! Gülmek yok!"
