Seviyorum🕊️

1K 98 66
                                    

Selamün Aleyküm🤍

Bu bölümü Çağan'dan dinleyeceğiz👑

İyi okumalar, buyurun bölüme 🕊️

Çağan🕊️

"Dışarı çıkabilirsiniz isterseniz. Sorun, kavga istemiyorum gençler. İki hafta izinli Helin hocanız."

Nöbetçi öğretmen sınıftan çıktığında gözlerimi sınıfa çevirdim. Sınıf hareket hâlindeydi. Gözlerim Behice'yi aradı. Başını sırasına koymuş hâlde duruyordu. Sınıfa girdiğimden beri yüzünü görmemiştim. Pencereden sızan rüzgar siyah şalının iplerini uçuşturuyordu. Rüzgar soğuk esiyor, üşümesin. Behice böyle durmazdı.

Bir şey demeden yanından gittiğim için kırgın mı bana? Kalbini mi kırdım?

Acıyan gözlerimi sımsıkı kapatıp açtım. Yerimden kalkıp birkaç adımda yanına yaklaştım. Pencereyi kapattım hemen.

"Çağan?"

Yumuşak sesiyle yutkundum art arda. Arkamı döndüğümde başını sıradan kaldırdı. Gözlerim gözlerine tutundu. Ayıramadım bakışlarımı gözlerinden. Allahım canım acıyor. Gözleri, burnu kıpkırmızı. Kim bilir ne kadar çok ağladı?

"Behice..." dedim titreyen sesimle. Yanağından hızla süzülen yaşı elinin tersiyle silip gülümsedi.

"Sen bana bir şey diyecektin. Sen gittin ya, konuşamadık. Yanına gelmek isterdim ama namaz kılarsın diye seni oyalamak istemedim. Yeterince oyalamıştım zaten seni." deyip gözlerini kaçırdı. Buğulanan gözlerimle başımı eğip yutkundum. Sana söyleyecektim, seni sevdiğimi.

"Ağlama, Çağan. Neden ağlıyorsun ki?"

Sesi hüzünlü geliyordu. Gözlerimi kırpıştırıp başımı kaldırdım hızla. Tedirgince bana bakıyordu. Ben ne yapacağım Allahım?

"Özür dilerim."

"Özür dilenecek bir şey yok, Çağan. Ağlama bak, üzülüyorum."

Yüzümü hızlı hareketlerle silip burnumu çektim hafifçe. Gözlerimi yüzüne çevirdim.

"Tamam, ağlamıyorum bak. Sen de ağlama." Durdum. Gülümseyen temiz yüzüne baktım bir süre. "Bir daha seni üzmeyeceğim."

Buğulanan gözleriyle gülümsüyordu. İçim acısa da gülümsedim. Gözlerini kırpıştırıp tekrar bana baktı. Gülüşü silinirken duraksadım.

"Gözlerin gülmüyor, Çağan. Neden üzgünsün sen?"

Sertçe yutkundum. "Gülüyorum." dedim gülümseyerek. Yüzünü düşürdü. Gözlerinden geçen hüzün canımı acıtıyordu.

"Yoksa o kızı mı özledin? Geldiğin şehirde mi yaşıyordu?"

Hissettiğim kalp atışlarımla kısa nefes çektim içime.

"Hayır. Bu şehirde yaşıyor."

Kaşlarını hafifçe çattı. Bir şey ararmış gibi etrafına bakındı.

"Sen o kız için mi bu şehire geldin yoksa?"

Masum sorusuna dayanamayıp güldüm. Şaşkın gözleriyle bana bakıyordu. Allahım çok seviyorum.

"Bu şehirde gördüm onu." dedim gülerek. "Behice bakma bana öyle." diye ekledim. Gözlerimi ona dokundurmaktan çekiniyorum. Onu gördüğüm ilk güne götürüyor bakışları beni.

"Ben de ilk beni gördün sanmıştım." dedi düşünceli hâlde. Duraksadım.

"Hani yeni sınıfını arıyordun ya." dedi gülümseyerek. Gülümsedim.

BehiceHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin