Ceza🕊️

1.3K 129 73
                                    

"Müdür Bey bir yanlışlık olmalı. Benim oğlum çok uyumlu bir çocuktur. Sevgi dolu yetiştirdim oğlumu ben. Çağan akıllı bir genç."

"Hayatım, sakin ol. Müdür Beyi dinleyelim. Oğulumuzun da mantıklı bir açıklaması vardır."

Gözlerim Çağan'a gittiğinde başını bana çevirdi. Düşünceli bir hâli vardı. Ailesine ne diyeceğini düşünüyor olmalı. Önüme döndüm.

"Kavganın içinde oğlunuz da var. Sınıftaki erkekleri dövmüş. Okula geleli bir hafta oluyor. Ne ceza vereceğimi şaşırdım."

Anne ve babası, Çağan'a döndüğünde kendimi kötü hissettim. Kavgada bana yardım etmişti, Çağan.

"Müdür Bey doğruyu söylüyor... Amacım kavga etmek değildi."

Annesinin gözleri hayretle açılırken babası ciddiyetle bakıyordu. Sertçe yutkundum. Sanırım konuşmamın vakti geldi.

"Lütfen oğlunuza kızmayın. Sınıfa karşı sadece o vardı yanımda. Biz kendimizi savunmak için kavga ettik. İlk onlar başlattı kavgayı. İlk kavgamı bugün ettim. Çünkü özel hayatıma saygı göstermediler. Hatta sınıftan, ismi Doğa olan kişi çantamı dağıtmış ki kendi ağzıyla söyledi, şahsi eşyam olan defterimi kurcalayıp içini okudu. Bana hakaret etti. Defterimi almak istesem de vermedi. Ben de ona çelme taktım. Sınıftaki diğer kızlar üzerime yürüdü. Bazılarına karşılık verdim-"

"Hocam bana yumruk attı. Tırnaklarını batırdı." dedi biri gözünü tutarken. İsmini hatırlamıyorum.

Yanımda hissettiğim hareketlilikle duraksadım. Çağan sinirle o kişiye bakıyordu.

"Kızı tuttun lan. Hareketsiz mi kalsaydı?!"

Odada yükselen uğultuyla gözlerimi odada gezdirdim. Herkes bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

"Behice'nin dediklerine inanıyorum." dedi müdür çatılmış kaşlarıyla. "Çağan kendine gel, burası sınıf değil."

Gözlerimi Çağan'a çevirdiğimde bana döndü. Kaşının üstü kanıyor. Yutkundum.

"Ayy kızım ne güzel ismin var senin." dedi Çağan'ın annesi. Önüme dönüp tedirgince gülümsedim. Gözlerim Çağan'a gittiğinde hafifçe güldü. Ben bir şey mi kaçırdım?

Gözlerimi tekrar annesine çevirdiğimde şalının ucunu düzeltip gözlerini bana çevirdi. Gülümsüyordu. Gülümseyiverdim.

"Müdür Bey, anlaşılan sınıf içinde kutuplaşma var. Çağan ve arkadaşını başka sınıfa alma ihtimalimiz var mı? Kavganın tekrarlanmaması için."

Sınıf değişikliği mi?

"Hayır baba. Kavga edersem ben yine dışarda da ederim. Aynı sınıfta olmak bir şey değiştirmez. Boşu boşuna düzen bozmaya gerek yok. Behice'nin hakkını yiyemem."

Babası kaşlarını çattı. "Bir daha kavga edeceğini sanmıyorum oğlum. Sen ne ara bu kadar kavgacı oldun?!"

Odada oluşan uğultularla kendimi kötü hissettim. Bir şeyler yapmam lazım.

Kapının tıklatılmasıyla başımı kaldırdım. Babam içeriye geçti. Müdür yerinden kalktı ve memnun bir şekilde karşıladı babamı. El sıkıştılar. Babamın beni bu vaziyette görmesini istemezdim.

Babam gözlerini odada gezdirdiğinde bakışları en son bende durdu. Uzun uzun baktı gözlerime. Sonra müdüre döndü.

"Arif Bey telefonda dediğim gibi. Behice'den hiç beklemezdim. Bütün sınıf kavga etmiş. Ben şimdi ne yapacağım, bilmiyorum. Bütün sınıfı disipline mi vereyim?"

BehiceWhere stories live. Discover now