MAKE ME YOURS (Book 2: Hiroki Kress and Amia Flores)

Chapter 39: Science and Faith

"She's the reason why I am happy, Ma..."

"I know, son. Because of that, I learned to forgive her. I learned to embrace her. Kaya magtiwala tayo na makakaya niya 'yan."

He closed his eyes again and pray to the Lord.

He will give everything just to save her.

Even his life.

[KURT'S POV]

Nang mabalitaan ni Kurt na nasa Hospital si Amia ay agad siyang umuwi sa Pilipinas galing sa London. Wala talaga siyang business matter doon. Gusto lang niyang lumayo para paghilumin ang sawing puso niya.

Pumasok siya sa private room nito. Nasa recovery room na si Amia kaya medyo nag-cool down na ang emotions nila maliban nalang kay Hiro. He admired Hiro for his restless love. Wala itong tulog. Lagi lang itong nasa tabi ni Amia at hawak hawak ang kamay nito.Lahat na sila ay pinagpapahinga nito pero ni isa ay walang nanalo. Kaya raw nito. Inabutan niya ito ng kape.

"Salamat, Pare." Sabi lang nito.

Umupo siya sa sofa. "Kumusta na? Anong balita?"

"Everything is okay and stable now. Hintayin nalang natin siya magising."

Natuwa siya sa narinig. Kahapon din ay nagising na ang driver na kasama ni Amia. Nagpapahinga nalang ito. "Hiro, umayos ka nga.Magpahinga ka naman. Hindi magugustuhan ni Amia kung pinapagod mo ang sarili mo. Look at yourself! You're a mess."

Parang wala itong narinig. "I am okay. Kung gusto n'yo kayo nalang ang magpahinga. Okay lang talaga ako. Please don't mind me."

Kung pwede lang sapakin ito ay kanina pa ginawa ni Kurt. Pero  mukhang kahit bugbugin pa ito ay hindi ito aalis sa tabi ni Amia. "Okay okay. I surrender. Kami na bahala sa mga investigations, okay?"

"Yes, please." Anito.

Gumaan ang sakit sa puso niya nang masaksihan ang pagmamahal nito para sa babaeng mahal din niya. It was ironic that they were in love with one woman. But no one deserves Amia more than Hiro. Mas naging bukal sa kanya ang pagpaparaya. Life was not meant to be wasted.

He knows that the right woman will come in a right time and in the right place.

"Kurt, patawag 'yung Doctor! Faster!" sigaw ni Hiro.

Gising na si Amia.

Thanks, God!

Gumalaw siya at tinawag ang Doctor. He saw the line up of Amia's doctors. Sinugurado talaga ni Hiro na the best ang mga hahawak kay Amia.

[AMIA'S POV]

"Bakit wala akong makita?!"

Sigaw niya.

Madilim ang paningin niya at masakit ang ulo niya.

"Ssshhh...Sweetheart, everything is okay."

Yumakap siya kaagad kay Hiro. Takot na takot siya. Para siyang nilalamon ng kadiliman. "Hiro,wala akong makita. Bakit madilim? Hiro...." Iyak siya ng iyak.

"Calm down. I am here. Calm down. Hindi kita iiwan."

Tumahimik siya. Parang pagod na pagod ang katawan niya. Yumakap lamang siya kay Hiro na panay ang halik sa ulo niya. "Baby, nasa Hospital ka. You had an accident."

"Bakit wala akong makita?"

"Sssshhhh...temporary lang 'yan. Babalik din ang paningin mo. Nandito lang ako,okay? Everything is gonna be alright."

Hinang hina siya. Wala siyang magawa kundi ang umiyak nalang. "Hiro...."

"Do you trust me?" Bulong nito sa kanya.Yes,she trusted Hiro more than anyone.Mahal na mahal niya ito."Believe me, everything is okay. Temporary lang ang blindness mo. One of these days makakakita ka ulit. You had a head trauma pero hindi severe. Ang ibig sabihin hindi malala. Do you understand me? Trust me, Baby...."

Hindi pumasok sa isipan niya ang mga sinabi nito. One thing was for sure, she trusted him.

Biglang nahilo si Amia at unti unting pumikit ang kanyang mga mata.

Naramdaman niya ang paghigpit ng kamay ni Hiro sa kamay niya.

"Everything is gonna be okay, Misis. I love you....."

Those were the last words that she heard before she fall asleep again.

[HIRO'S POV]

"She lost his eyesight,"

Bagsak ang balikat ng lahat matapos marinig ang sinabi niya. Niyakap siya ng Ate niya. "God...sorry....." umiyak ito sa balikat niya.

Tahimik ang lahat. Bakas sa mga ito ang lungkot. Si Hena ay umiiyak habang nakayakap kay Keenan. Si Kurt at Cedric naman ay nasa sulok at nakayuko. It was very hard for them. Lalo na sa kanya. Nahihirapan siya.

"This can't be! You're a doctor! You should know what to do!!!" sabi ni Hena.

Tama ito. Doctor siya. Pero duwag siya kapag si Amia na ang pinag-uusapan niya. "She suffered from Traumatic Brain Injury because of head impact. It can cause numbers of symptoms. And one of those is blindness, a physical symptom."

"That is bullshit! Damn those medical trash!"

"Babe..." pag-aalo ni Keenan sa asawa.

"Is it going to be permanent?" si Kurt.

Yumuko siya. "TBI is very fatal. But there are instances that it is temporary. But it is very rare."

Nagsinungaling siya kay Amia nang sabihin niyang temporary an gang blindness nito. Hindi lang niya kayang sabihing wala pang kasiguraduhan ang lahat. Hindi lang kaya ng puso niyang makitang nasasaktan ito.

"How about operations?"

"I don't want to consider it now." Aniya.

"Then, what?!"

"May kaming naging patients na bumalik ang eyesight nila. Ilang linggo lang o ilang buwan. I know Amia will have it back."

"Kailan ka pa naniwala sa ganyan ganyan?! You should have after the immediate medication!"

"Trust me..."

Basta alam niya. Nararamdaman niya na makakakita ito ulit.

Sa tamang panahon.

Hindi siya nawawalan ng pag-asa.

More than a doctor, he had faith.

"What if it is permanent?" sabi ng Mama niya.

"We can't explain everything based on chemical records, Mama. Doctors are ordinary people, too. Hindi namin kayang buhayin ang patay kung oras na talaga niya. We can't answer everything  by just looking at the findings because there can always be miracle."

Miracle.

He believed in it.

And he had the highest instinct that Amia can see again.

He might not explain accurately the case of Amia, but he can explain the love that bound them.