"ပြောပါအုံး အဲ့ဒါဘယ်သူလဲ "
"သားမသိပါဘူး မေမေရာ "
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ မေမေက မေးလာတာကြောင့် ဆရာဝန်လေးလည်း ဇွတ်ကို ငြင်းရတော့၏။အပြင်ကို မသိမသာ ကြည့်တော့ ဟိုလူကြီး မရှိတော့ချေ။
"မသိတာ ဟုတ်ရဲ့လား သားရယ် ဟိုက ကလေး ကလေးနဲ့ ပြီးတော့ စိတ်ကောက်နေတာဆို "
"မဟုတ်ပါဘူးဆို မေမေရာ "
"ကိုကို ဒီရက်ပိုင်း အသည်းကွဲသလို ဖြစ်နေတာ အဲ့လူကြီးကြောင့် ဖြစ်မယ် မေမေ "
"ဟာ မဟုတ်ဘူးလို့ "
အတင်းဝိုင်းမေးနေကြ၍ ရှက်ရမ်းရမ်းကာ ပြန်အော်နေတော့၏။စိတ်ဆိုးနေသေးတယ် ဒီလူကြီးကို သူ မသိဘူး။
သိလည်း မသိချင်ဘူး။ဘာဖြစ်လို့ လိုက်လာသလဲ မသိပေမယ့် ကိုယ့်ကို မယုံဘူးဆိုတဲ့ အသိက ဝမ်းနည်းစေ၏။သို့ပေမယ့် ဒီအထိ လိုက်လာတယ်ဆိုတဲ့အသိက ကြည်နူးစေ၏။လိုက်လာမယ်လို့ တွက်ထားပြီးသားဆိုပေမယ့် ဒီလောက်မြန်မယ် မထင်ထားချေ။
"ဟော ဟော ကြိတ်ပြီးပြုံးနေတယ် မေမေရေ "
"Mick မင်းနော် "
"ဟန်ဆောင်နေသေးတယ် ကိုကိုရာ အဲ့လူကြီး ရောက်မလာခင်အထိ လဒမှိုင် မှိုင်နေပြီးတော့ "
"အငယ်ကောင် အေး ဖေဖေလာရင် တိုင်မှာ မင်းကို "
"ကိုကို့ကိုလည်း တိုင်မှာ! "
"ကဲ ကဲ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် ထမင်းစားဖို့ လုပ်ကြတော့ သား Win ညကျရင်တော့ မေမေ မေးတာ ဖြေရမယ်နော် "
"သား မဖြေသေးလို့ရလား မေမေ "
"ဘာလို့လဲ "
"မသေချာသေးတဲ့အရာတစ်ခု သား ဘာမှမပြောချင်သေးလို့ "
"ဟုတ်ပြီ အဲ့တော့လည်း သားပြောချင်တဲ့အချိန် မေမေ နားထောင်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား "
"ဟုတ်ကဲ့ မေမေ "
အစွန်အဖျားကို အပို့ခံထားရတဲ့ ကာလက မပြီးသေးတာကြောင့် ပြန်ရောက်နေတာ အကြောင်းကြားပြီး ဆေးရုံကိုလည်း မသွားဖြစ်။ ထုံးစံအတိုင်း ဆေးရုံအုပ်က ဖုန်းဆက်ကာ နားပူအောင် ဆူပူကြိမ်းမောင်းပေမယ့် ဆရာဝန်လေးက လူလည်ကျကာ ဖုန်းကို စပီကာဖွင့်ကာ ချထားရင်း မုန့်ထိုင်စားနေလိုက်၏။သူ့ဘာသာပြောပြီး မောသွားတော့ ဖုန်းချသွားတော့၏။ စိတ်အခြေအနေ အဆင်ပြေရင် ပြန်သွားမယ်လို့ ပြောတာကို လူကြီးတွေက တကယ်နားပူတာ။
YOU ARE READING
ချစ်ခွင့် (ခ်စ္ခြင့္) /COMPLETE/
Fanfictionချစ်ခွင့်မရရင်တောင် သံသရာအဆက်ဆက် မင်းနဲ့ ဆုံတွေ့ချင်ရုံ 💗 ခ်စ္ခြင့္မရရင္ေတာင္ သံသရာအဆက္ဆက္ မင္းနဲ႔ ဆုံေတြ႕ခ်င္႐ုံ 💗
