The Lovestory That We Never Had | COMPLETED | ✔︎

CHAPTER 22

"P-Pero—"

"Bye! See you!" Kumaway kaway pa ito sa akin habang may ngisi sa labi.

"GLENNN! HOYYYYY!"

Hindi ko na ito nahabol dahil pinaharurot na ng walanghiya ang sasakyan paalis.

"AAARRRGGGHHHHH! BWESIT!" Nagpapadyak ako na akala mo ay may magagawa pa iyon sa nangyari.

AAARRGGHHH! ANG WALANGHIYA TALAGA NG BWESIT NA IYON. MAKIKITA N'YA, NAKAKAINIS SYA!

"So ano self? Lakad ka ngayon?"

Inis na inayos ko ang pagkakasukbit ng aking bag tsaka padabog na naglakad paalis.

Sinipa ko ang isang batong nasumpungan ko sa aking paglalakad, ngunit sa kasamaang palad ay napalakas ang sipa ko doon kaya tumama ang bato sa isang sasakyan. Umingay ang natamaang kotse, kaya dali-dali akong tumakbo papalayo dahil sa takot na baka mayari ako ng may-ari.

My goodness!

Wala naman siguro akong nasira doon sa sasakyan, diba? Sana naman wala.

Baka makasuhan pa ako ng Malicious Mischief or intentional damaging of a personal property kahit na hindi ko naman ginustong mangyari iyon. Sinadya ko ang pagsipa sa bato pero hindi ko sinasadya kung saan tatama iyon. Syempre sasabihin nila na sinadya iyon kahit hindi naman.

Pwe!

Kasalanan talaga ito nang bwesit na Glen na iyon. Nakakainis s'ya!

"Good morning Kuya guard! Agang softdrinks n'yan."

"Agandang umaga din sayo iha. Meryenda ko na 'to. Mukhang iniwan ka yata ni Sir Glen ah. Kadadaan nya lang kani-kanina."

"Sinabi mo pa Kuya. Ang walanghiyang iyon napaka-ungentleman talaga. Oh, pa'no Kuya guard, una na po ako."

"Ingat iha!"

Kumaway na ako kay Kuya guard. Kakilala na ako ng mga guard na nagbabantay sa bukan ng subdivision dahil malimit ako dito noon. Last year lang ako hindi masyadong napapagawi dito dahil nga nagagalit sa akin si Glen.

Papalabas na ako sa gate ng subdivision nang makaramdam na naman ako ng inis. At dahil doon ay napagdiskitahan ko ang halamang nadaanan ko, malapit sa may guardhouse.

Hinampas ko iyon gamit ang palad ko, pero hindi ko alam na may tinik pala ang halamang iyon kaya ang ending...

"Ouch!"

Natinik ako sa kamay.

Hindi gaanong mahapdi, pero nagdudugo. Diniin ko ang daliring nasugatan upang palabasin ang dugo niyon. Pagkatapos ay kumuha ako ng alcohol at bandaid sa aking pouch. Mabuti na lamang at girlscout ako.

Sana naman ay may bumabang anghel sa langit para swertehin ako. Puro kamalasan natatamo ko ngayong araw ah.

"Kamalas-malasan nga naman—AY PALAKANG HUBAD!"

Napaiktad ako nang may bumusina mula sa loob ng gate. Napatingin ako doon hawak-hawak ang dibdib kong sobrang bilis ng tibok.

Ay balak yatang patayin ako sa gulat ng taong nagdadrive ng kotseng nasa loob ah.

Automatic na bumukas ang gate. Sumaludo pa si kuyang guard sa taong nasa loob ng kotse, bago nito simulang paandarin ang sasakyan palabas.

Napataas ang kilay ko. Hindi ko masyadong mamukhaan ang taong nagdadrive ng kotse kahit na bukas naman ang bubong niyon, dahil nakasalamin ito na ani mo'y silaw na silaw sa sikat ng araw kahit malilom naman.

"Mukhang galante yata ang nakasakay sa sasakyan iyon ah," mahinang bulalas ko na may maliit na ngisi sa labi.

Isang bkack Mercedes-Maybach Exelero lang naman ang kotseng pagmamay-ari nito. Nanginginang pa sa sobrang gara ang sasakyan. And that car is one of the most expensive car in the world, it's worth of 8.0 million dollar.