Μέχρι Το Τέλος

|12| Το τέλειο σχέδιο

Το ίδιο κιόλας απόγευμα βγήκε για να πάει στο ακρογιάλι. Φορούσε ένα λευκό χιτωνιο που έδενε στον έναν ώμο και μια επιχρυση ζώνη στην μέση της. Όλα τα γυναικεία ενδύματα έτσι ήταν. Λευκά με μια χρυσή ζώνη. Ξεχώριζαν όμως μεταξύ τους από πόλη σε πόλη. Στην Αθήνα ήταν πιο κοντά. Έως και λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο. Πολλές φορές μπορεί να φορούσαν και κάποιο κόκκινο ύφασμα για να το συνδυάσουν. Τον λευκό ύφασμα ήταν βαμβακερό. Πλενόταν εύκολα και έδινε ζέστη αίσθηση. Οι ζώνες ήταν από δέρματα ζώων. Πάνω τους σκαλιζονταν κάθε λογής σχέδιο. Από την τιτανομαχια έως τοπία από την φύση, όπως φυτά. Η γυναίκες στην Αθήνα συνήθως σκαλιζαν φύλλα ή ζώα. Στην Θήβη οι γυναίκες συνήθιζαν οι ζώνες τους να απεικονίζουν κάποια θεότητα. Οι σκαλωσιές ζεμιζονταν από χρυσό γιατί και έδιναν την αίσθηση ότι οι ζώνες ήταν χρυσές. Χρυσή ζώνη είχε μόνο η βασίλισσα. Ήταν ενας τρόπος να ξεχωρίζει από τις άλλες γυναίκες.

Μπήκε στο νερό μέχρι τα γόνατα και έσκυψε για να δει αν το νερό ήταν δροσερό. Είχε πρώτα όμως επιβεβαιώσει ότι ήταν στην σπηλιά ο Έκτορας. Τον έψαχνε παντού. Δεν ήταν πουθενά. Οπότε εκεί ήταν η τελευταία επιλογή της. Αφού έλεγξε το νερό άρχισε σιγά σιγά να βγάζει το χιτωνιο της. Το έβγαλε και το ακούμπησε πάνω σε έναν βράχο. Το ίδιο και την ζώνη. Με τα λεπτεπιλεπτα δάκτυλα της έλυσε τα κορδόνια από τα σανδάλια και τα άφησε και αυτά εκεί. Φαινοταν πως καποιος ηταν εκει αλλα δεν την ενοιαζε πολύ. Πηγαινε συχνα στην θαλασσα και ετσι κανεις δεν θα ξαφνιαζοταν αν έβλεπε εκεί τα ρούχα της. Ήταν άλλωστε και το άλλοθί της. Πως ηταν στην θαλασσα και κολυμπουσε. Κανείς δεν θα την διέψευδε.

Πριν μπει μέσα στο νερό ξεμπλέξει τα μαλλιά της. Δεν ήταν ούτε πολύ σγουρά ούτε και ίσια. Ήταν κυματιστα όπως έλεγε εκείνη. Ο ήλιος έπεφτε πάνω τους και τα έκανε να φαίνονται σαν μετάξι. Χρυσό μετάξι που θα κόστιζε πολλά για να το αποκτήσεις.

Μπήκε μέσα στο νερό όπως πάντα. Έβρεξε να μαλλιά της και άρχισε να κολυμπάει. Της άρεσε να ανοίγει και τα μάτια της μέσα στο νερό όσο κολυμπούσε. Έβλεπε τον βυθό. Τα κοραλια, τα φύκια και κάθε λογής ψάρι. Άλλα ήταν μικρά. Άλλα μεγάλα. Άλλα χρωματιστά και άλλα αόρατα που το μόνο που φαινόταν ήταν η κίνηση τους. Σκεφτόταν πόσο ωραία θα ήταν να ζει εκεί. Ανάμεσα στα ψάρια και όλα τα πλάσματα που ζούσαν εκεί. Θα ήθελε να τα μελετήσει. Να ψάξει πληροφορίες για κάθε είδος. Να μάθει ιστορίες για να τις λέει μετά στα παιδιά της. Αν τους κινούσε το ενδιαφέρον η θάλασσα όπως και σε εκείνη. Τα αδέρφια της δεν νοιαζοταν για την φύση. Είχαν το καθένα διαφορετική ασχολία. Άλλοι με γυναίκες. Άλλοι με ακόντια και ασπίδες. Άλλοι με χρηματα και περιουσίες. Αυτές ήταν οι ασχολίες τους τόσα χρόνια στο παλάτι.