It's Official! (Oh Is It?)

21

"Based on what you've stated, nagkaroon siya ng selective amnesia, in which it involves losing one's memory from a certain period. At maaaring ang nag-trigger ay ang traumatic event na nangyari sa kanya."

Explain ng doctor na tumingin sa kanya no'ng nilagnat si Kianna. After naming na-confirm na wala nga siyang maaalala, agad na pumunta si Kian sa doctor nang palihim kasama ako.

Hindi ko alam kung malulungkot ba ako o matutuwa dahil sa nangyari sa kanya. Pero naisip ko rin, mabuti na rin sigurong hindi niya maalala para hindi siya yakapin ng takot. Alam ko ring, iyon ang gusto ni Kian kaya hinayaan niya akong hindi sabihin kay Kianna ang totoong nangyari kanina.

'Yong biglaang pagkakaroon niya ng mataas na lagnat ay siyang nag-trigger raw para kalimutan ang event na iyon. I didn't know it's possible pala. Temporary lang raw  ito and usually takes for about weeks or months, depende sa event na pwedeng mag-trigger na maalala ang pangyayaring 'yon.

That's why ingat na ingat kami ni Kian para hindi niya na maalala. As much as possible, I want her to bury it because it's not worthy of being remembered.

Gustong gusto ko ring manatili sa tabi niya at kung pwede lang ay doon na ako matulog, pero kailangan kong mag-community service sa labas ng campus bilang parusa ko. At kahit Sabado, nag-request ako nito dahil gusto ko nang matapos ito. Hindi pa tapos ang suspension ko. Hindi ko rin alam kung makakapaglaro ako sa PSC next week.

Nakakatawa lang. Hindi ako gumagawa nito sa tanang buhay ko pero heto ako ngayon, nililinis ang mga basurang itinatapon kahit saan ng mga estudyanteng tulad ko. Lahat ng tungkol sa paglilinis.

Kinabukasan, pinilit akong magsimba ni Maui, dumaan sa restaurant pagkatapos ng mass. Hindi ko naitago ang tuwa ko nang makita siya kasama ang family niya. D*mn, bakit ako nagagandahan sa kanya ngayon?

Hinayaan kami ng parents nila na mamasyal, gusto ni Maui sa amusement park, sa mga rides, kaya doon ang punta. Isa sa mga ayaw ko ay sa amusement park, sa mga rides na iyan. It doesn't make it amusing at all. Hindi ako sumasakay sa mga rides but for her, kahit gusto ko nang tumakbo ay mas ginusto ko pa ring kasama siya. Hindi ko rin inasahang mababasa niya ang kilos ko. She learned that I have a fear of heights. Nalaman niya at hinawakan ang kamay ko para harapin ito.

She's really the person I didn't think she was.

I felt the happiness in her presence. Masaya kami, alam ko iyon kasi naramdaman ko. Lihim akong napapasulyap sa kanya habang hindi siya nakatingin and I can't help but smile. Oh man! What's happening to me?

We're enjoying the moment but it was just ruined by epals, came out only to mess up the moment. Hindi ko na alam. Hindi ko mapigilan ang sarili kong mainis dahil ang kamay ng isa pang epal ay nakahawak kay Kianna. Parang gusto kong baliin ang kamay niya para wala na siyang ipanghawak pa.

Tsk!

---

"X-Xyrone." Bigkas ko kasabay no'n ay ang paglayo ko ng kamay ko from Kiel's. "Sina Kian?" Pag-iiba ko ng tanong. Bakit ganito? Pakiramdam ko may mali akong ginawa! Napakagat labi lang ako nang hindi siya sumagot at masama ang tingin... sa amin?

"Oh hi, Xyrone! Look at us; it's awkward, right? My two exes are here. Mukhang may love triangle pa na nangyayari plus, ang present equals love square" The girl said, giggling.

"Umalis na kuya mo kasama si Raine kaya halika na, ihahatid na kita" He said in a monotone voice, without acknowledging their presence. Naramdaman ko na lang ang kamay niya sa wrist ko at inilayo kay Kiel. I looked at Kiel and gave him an apologetic smile.