NAKAVT

55- Bana Razı Olma

Selena Gomez - Slow Down

İyi okumalar...

"Harbiden paylaşmış, hay ben böyle işin..." Acar, homurdanarak ablasının fotoğrafını beğenenlere bakmaya başladı. O fotoğrafları çekmekle hata yapmıştı ancak ısrarcı ablasının dilinden kurtulmanın başka yolu da yoktu. Beğenen kızları hızlıca geçerken gözüne bir erkek ismi çarptığında kaşları yavaşça çatıldı. "Efe Gümüş?"

Kullanıcı adının üzerine tıklayıp baktığında bunun gerçekten de boksör olan Efe Gümüş olduğunu fark etmesiyle şaşkınlığı daha da çok artmıştı. Bu torpilli yavşak ablasını nereden tanıyordu?

"Acar, kapıya bakar mısın?"

"Tamam babaanne!" Acar, oturduğu yerden hızlıca kalkıp telefonunu sinirle giydiği kazağın ön cebine sıkıştırdı ve kapıya doğru ilerledi. Kapı kolunu kavrayıp aşağıya indirdiğinde karşısında Doğa'yı görmesiyle öylece kalakalmıştı.

Doğa, açık kahverengi gözlerini Acar'ın gözlerine diktiğinde Acar, yavaşça yutkunup bir tepki vermeye çalıştı ancak susup kalmıştı. Yaptığı hayvanlıktan sonra ilk kez karşı karşıya geliyorlardı. Okulda onu görse de yanında devamlı kız arkadaşları oluyordu ve Acar yalnız kalamadıkları sürece konuyu açamıyordu. En sonunda Doğa'nın ipeksi sesini duyduğunda düşüncelerinden sıyrıldı. "İçeriye girebilir miyim?"

"Tabii," dedikten sonra kapıyı tamamen açıp kenara çekildi. "Egemen yok mu?"

Doğa, ayakkabılarını çıkarıp içeriye girdikten sonra kafasındaki bereyi eline almış, elini gece karası saçlarına daldırmıştı. "Marketten bir şeyler alıp gelecekti. Hava çok soğuk olunca bekleyemedim onu."

Kızarmış yanakları ve burnu ne kadar üşüdüğünü kanıtlarcasına beyaz tenini kaplamıştı. Acar, dışarıdan gelen soğuk daha fazla evin içine girmesin diye evin kapısını kapattı ve bakışlarını Doğa'ya çevirdi.

Beraber içeriye girdiklerinde Acar, Ezgi'yi koltuğun üzerinde uyuyakalmış bir biçimde bulmuştu. Babaannesi de oturma odasında onlara katıldığında Doğa'ya hoş geldin demişti. Bakışlarını uyuyan torununa çevirdi. "Uyandırıp yatağına mı götürsek, ne yapsak?"

"Uyandırırsak hayatta geri uyumaz," diye mırıldandı Acar. Kardeşine doğru eğilip hafif bedenini kolaylıkla kucağına aldı ve babaannesine baktı. "Ben onu yatırıp geliyorum."

Babaannesini ve Doğa'yı oturma odasında yalnız bırakıp kucağında Ezgi ile koridora çıktığında uyuduğu için üşüyen kardeşi iyice ona sokulmuştu. Acar, gülümseyerek kardeşinin yüzüne baktıktan sonra koridordaki ilk kapıyı dirseğiyle açtı ve içeriye girdi. Oda karanlık olsa da sık sık babaannesinde kaldığı için neyin nerede olduğunu ezbere biliyordu.

İki büyük adımda yatağa ulaştığında Ezgi'yi özenle yatırdı. Kenarda duran yorganı üzerine örterek yanlardan sıkıştırdı ve eğilip kardeşinin yüzünü kaplayan saçlarını oradan çekti. Ezgi, uykuyla mırıldanıp iyice yorganın içine gömülürken Acar, sessizce odadan çıkmış ve kapıyı arkasından kapatmıştı.

Koridorda Doğa ile karşılaştığında ikisinin de adımları durmuştu. Aralarındaki gerginlik hissedilmeyecek gibi değildi. Doğa, Acar'ın yanında eskisi gibi rahat davranmıyordu. Ona olan kırgınlığını Acar görüyordu. Ve bu konuda hiçbir şey yapamamak içine dokunuyordu.