EIGHTEEN

1 0 0
                                    

Michaella Francisco

Maaga akong nagising at agad na gumayak. Yesterday's event was kinda surprising, Felix and I were having this call when someone rudely interrupted us. And it shocked me because it was Annavie, acting like they're somewhat close.

I was rude at the moment because I ended the call immediately. It really shocked me because the way Annavie approached Felix was kinda nerve racking to me. I shouldn't have ended the call. I'm having a bad feeling about this.

Nang natapos akong maligo ay agad akong nagluto ng umagahan ko at iniisip kung paano ko lalapitan si Felix. Ang awkward kase dahil sa nangyari kagabi. I don't know how to approach him without being rude kase kakabati lang namin. Pangit naman if magaaway na naman kami.

"How to talk with him?" Tanong ko sa sarili ko. Ayoko namang tanungin siya anong nangyari kagabi dahil hindi ko naman iyon problema, aside from the fact na curious ako ay I'm stopping myself on getting involve sa hindi related matter sa akin.

"Bahala na si Papa God." Sabi ko na lang at nagfocus na lang sa nalalapit kong masunog na fried rice. Kapag okyupado talaga ang utak ng isang tao, mawawala talaga ang interest nila sa kanilang ginagawa. And I don't like burn rice but I am a frugal lady, kailangan ko magtipid ng mabuti.

Pagkatapos maluto ng aking pagkain ay kumuha ako ng pinggan, baso at kutsara sabay nagsandok sa niluto ko. I made sure na para lang talaga sa akin ang ginawa kong pagkain kaya natapos ko nang walang natira kahit sunog iyon. Crispy but yummy.

Since malayo pa naman ang time para pumasok ako kaya ang ginawa ko na lang ay mag-aral. Wala namang ibang gagawin kung hindi mag-aral ng mabuti upang buhay ay bumuti. Sabi yan ni Kuya Kim Atienza sa TV Patrol.

Dumaan ang ilang minuto at nakatutok lang ako sa aking notebook, studying the cases, formulas, essays and many more. A typical student life pero hindi ako sure na typical ba talaga because I'm having a feeling right now na parang ako lang ata ang masipag na mag-aral. Why did I say that?

Well, everytime I observe my surroundings, all they do is enjoy life. You are all saying that life should be enjoyed but I don't think that's the case here pagdating sa akin. But these past months, I'm enjoying how life should work and not be a total kill joy, stuck in a mud.

And Felix was the one who taught me how to enjoy my life. Of course I didn't forget the fact that I am still chasing my dreams, but this stress free- carefree life is too good for everyone.

It was 7:15 and I decided to go down. I haven't received a call from Felix so it's okay on my side. Dahil hindi ko talaga alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. It's not like I'm avoiding him or something, I'm just waiting for him to reveal things that annoyed him.

Anyways, baka nga late lang siya ngayon. Specially that I'm having bad feelings right now, alam kong tulog pa yun habang nakayakap ang bolster niya. So I just hailed a cab ng makalabas ako sa gate ng dorm na tinutuluyan ko. There were cabs hailing outside the gate up to the certain point na paliko na.

It's like they're waiting for passengers kaya madali talaga akong makakasakay sa taxi or cab whatsoever. Pumasok ako sa loob ng sasakyan and to my surprise it was the same old man I met during one of my classes. Pero i don't know if naaalala ba niya so pero it doesn't matter naman if not.

"Ikaw pala iyan Hija." Tawag sa akin ng matanda kaya nagulat ako kase kilala pa pala niya ako kahit ilang months na akong hindi nakasakay sa taxi'ng ito. "Oi Tatay! Akalain mo yun, kilala mo pa din ako." Masayang bati ko sa kanya habang nakangiti.

He showed me his heart warming smile habang nakatingin sa rear view mirror ng taxi. "Aba'y hindi pa din naman ako ganoon katanda upang nakalimutan ka. Nakikita din kita minsan habang sinusundo ka ng nobyo mo." Sabi ng matanda na ikinatawa ko.

A Journey To Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now