𝗧𝘂𝘁𝘀𝗮𝗸 || 𝗧𝗼𝗺 𝗠𝗮𝗿𝘃𝗼𝗹𝗼 𝗥𝗶𝗱𝗱𝗹𝗲

𝐶ℎ𝑎𝑝𝑡𝑒𝑟 𝟚𝟛

Do you get deja vu?
...
I know you get deja vu.
~*~*~

Yorgun gözlerle Tom'a baktım. Ayları sayamayacak kadar kafam karışıktı. Yaptığım planları sürekli unutup yenilerini oluşturmaktan sıkılıyordum ve bir müddet daha buradan çıkamayacağımı biliyordum.

"Neden beni hortkuluk yaptın?" diye sordum.

"Hayatta hiçbir şey uğruna ölmek için istenmez Juliette, bilirsin."

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Her şey yaşamımız için olmalıdır. Kendi yaşamımız için. Yaşamak herkesten daha iyi, özellikle herkesten daha üstün yaşamak, insanlara hâkim, kuvvetli, belki birazda zalim olarak yaşamak..."

"Hiçbir insan, bir kimseyi kendi yaşamı için tutsak etmemelidir."

"Yedi ay oldu." dedi ellerini arkasında birleştirerek. Hala ne demeye çalıştığını anlamaya çalışıyordum.

"Ne?"

"Serbestsin."

"Ne?" dedim tekrardan. Şaka olmadığını umuyordum çünkü planlarımı gerçekleştirmem için sonunda bir adım atmam gerekiyordu.

"İstediğin yere git."

"Ne?" diye yineledim.

"Bana ba-"

"Sonunda benim sıram?"

Tom kaşlarını çattı ve "Ne saçmalıyorsun?" dedi.

Cevap vermek yerine Tom'u hızla kendime çektim ve ikimizi Gaunt malikanesine cisimledim.

"Bu benim için bir iş gibi." dedim sırıtarak.

1 ay önce

Verilen her yemeği Lona'ya koklattım, tattırdım. İçeriği kötü ve iyi olan yemekleri veya içinde güçsüzleşmemi sağlayan iksir olan yemekleri ayırt etmemi sağladı. Kediyi bana verme sebebi ise bir nevi altında yatan dalgaydı.

Bana yalnız bir mahkum muamelesi yapmıştı.

En başından beri Tom'un amacını o zaman anladım.

Bilerek bazı yemeklere iksir koydurtmuyordu çünkü gücümü tamamen kaybedersem onun işine yaramazdım. Ayrıca öleceğim için Hortkuluğu parçalanırdı ve yalnızca kendine zararı olurdu.
Ancak iksirleri tüketmezsem daha da güçlenirdim ve en az bir ay gayet yeterli bir süreydi.

Yalnızca gücümle çoğu işi yapabilecek olsamda planlarımın istediğim gibi gitmesi için yanımda olacak kişilere ihtiyacım vardı.

Eh, bir iki akıl oyunu ile ölüm yiyenlerin bir kısımını kendi tarafıma çekmiştim. Ordusu geniş olduğu için aptal olan çoktu. Böylece kandırmakta kolay olmuştu.

Gerçek asamı da bir ölüm yiyene akıl oyunu yaparak almıştım. Yani her şey hazırdı. Tek gereken buradan çıkmamdı.

Tutsak edilen bu sefer ben değil, o olacaktı.

Şimdiki zaman

"Sen nasıl-"

"Şhh." sırıtarak asamı yavaşça indirdim. Tom yaptığım sessiz büyü ile bayıldığında önceden onları uyardığım iki ölüm yiyen ortaya çıktı.

"Götürelim m-"

"Hayır." dedim sırıtmaya devam ederken. "Ben halletmek istiyorum." asamı tekrar Tom'a doğrulttum. "Wingardium Leviosa."