𝗧𝘂𝘁𝘀𝗮𝗸 || 𝗧𝗼𝗺 𝗠𝗮𝗿𝘃𝗼𝗹𝗼 𝗥𝗶𝗱𝗱𝗹𝗲

𝐶ℎ𝑎𝑝𝑡𝑒𝑟 𝟡

Bana güveniyordu. Senelerdir beraber çalışıyorduk ve en çok güvendiği kişi bendim.

Ben ise ona ihanet etmiştim. Bilerek yapmamış olsam bile.

İhanet ettiğimi hala bilmiyordu. Bir hafta boyunca öğrenmemişti, umarım da öğrenmezdi. Ve inanılmaz bir şekilde  Tom bugün mutluydu, gözlerinden okunabilecek bir mutluluktu. Eğer yaptığım şeyi öğrenseydi mutlu olmazdı herhalde.  

Hiç bir şey yapmamışım gibi Slytherin ortak salonuna gidip yüzsüz gibi yanına oturdum. Beni umursamayıp okuduğu kitaba devam etti. Kafamı biraz ona yaklaştırıp okuduğu kitabın sayfalarına göz attım. Her zaman ki gibi karanlık sanatlara karşı savunma ile alakalı bir kitap okuyordu.   

"Yeni şeyler keşfettin herhalde?"

Kafasını kitaptan kaldırmadan konuştu

"Henüz değil." 

"Mutlu duruyorsun."

Göz ucuyla bana baktı

"Neden?"

Omuz silktim

"Değil misin?"

Kitabını kapatıp koltuktan kalktı

"Derslerin bittiğinde ihtiyaç odasına gel. Kimseye yakalanma."

Son cümlesini ima ederek söyleyip yanımdan gittiğinde şüpheyle arkasından bakmakla yetindim.

* * * 

"Zindanlara dönmek zorundasın. Bir aydır revirdesin."

"Oraya gitmek istemiyorum." dedim kafamı iki yana sallayarak. "Lütfen."

Tom'un kafa işareti ile koluma giren ölüm yiyene bakıp öfkeyle konuştum 

"Bırak beni!"

"Büyüyle uğraştırma ve ölüm yiyeni takip et, Juliette."

"İstemiyorum dedim, neyini anlamıyorsun!?"

"İsteklerine bağlı hareket edemeyiz." 

"Buradan çıktıktan sonra seni ve bütün köpeklerini öldüreceğim, Tom!" diye bağırdım arkasından.

Zindanların olduğu koridora indiğimizde yanımda duran ölüm yiyene baktım.

"Kendi zindanımın nerede olduğunu biliyorum."

"Arkandan zindanı kilitlemem için seninle gelmeliyim."

Göz devirip ölüm yiyeni takip etmeye devam ettim.

* * *

Dumbledore'un hafızasını hayatta silemezdim. Tom Riddle'ın bile hafızasını zor silerken, Dumbledore'un hafızasınıda ki istediğim anıyı silmek neredeyse imkansızdı. Silsem bile mutlaka anlardı. Bu yüzden sonuçları beklemekten başka çarem yoktu.

"Niye gerginsin?"

"Gergin mi? Kim? Ben mi?" dedim ağzıma bir şeyler atarken. Gözlerim yemekler ile Celia arasında gidip geliyordu.

"Seninle konuştuğuma göre, evet sen."

"Hayır, gergin değilim." dedim ve bir mendil aldım.

"Yemeğini hızlı yiyorsun?"

"Çünkü derse geç kalacağım." dedim ve aceleci bir şekilde Ortak Salondan çıktım. İksir sınıfına gidip, Slytherin tarafında rastgele bir yere geçtim. Zaten beş dakika kadar geç kalmıştım.