មនុស្សកំដរ‼️(Complete)

ភាគ54

« មិនមែនមកពីលោក,តែមកពីខ្ញុំអស់ចិត្តដោយខ្លួនឯងខ្ញុំឈប់ស្រលាញ់លោកហើយ.... លឺឬអត់?... »

« ឈប់ស្រលាញ់?ហុឹស..អូនគិតថាវាងាយដល់ថ្នាក់នេះមែនទេ? » លឺចម្លើយចេញពីជីមីនហើយធ្វើអោយនាយញញឹមហួសចិត្តជាខ្លាំងមុននឹងបត់ចូលទៅចិញ្ចើមផ្លូវដើម្បីឈប់ឡាន ហើយក៏ចោទសួរជីមីនដោយទឹកមុខមាំកែវភ្នែកក្រហមច្រាលសម្លឹងមុខជីមីនដោយកំហឹង។ គេខឹងៗខ្លាំងណាស់ហេតុអ្វីបានជាឈប់ស្រលាញ់គេទាំងគ្មានមូលហេតុ?

« លោកចង់យ៉ាងមិចទៀត?ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំអស់ចិត្តនឹងលោកដោះលែងខ្ញុំទៅ.. » ឃើញគេឈប់ឡានហើយតិចក៏រាងត្រេកអរបន្ដិចភ័យបន្ដិចប៉ុន្ដែជីមីននៅតែបន្ដប្រើសម្លេងធំស្រែកដាក់ជុងហ្គុកដោយទ្រូងញ័រទទ្រើត ឃើញជុងហ្គុកឈឺគេក៏ឈឺ។

« ដោះលែងហ៎?គិតថាធ្វើអោយបេះដូងបងឈ្លក់វង្វែងនិងអូនងើបមុខមិនរួចហើយក៏ចង់ដោះដៃចឹងហ៎េស?វាមិនងាយដូចអ្វីដែលអូនគិតទេមីន,អ្វីដែលបងស្រលាញ់ហើយបងមិនងាយបោះវាចោលនោះទេទោះបីជាបងស្លាប់ក៏ដោយ...ចាំទុកក្នុងខួរដ៏តូចចង្អៀតរបស់អូនទៅ...បើមិនចាំទេចាំបងរំលឹកដូចជាការពីយប់មិញល្អទេ? » សម្លេងក្រល៎និយាយម៉ាត់ៗប្រាប់ជីមីនដោយការខឹងនិងឈឺចាប់ក្នុងពេលតែមួយគិតថាធ្វើអោយគេស្រលាញ់ស្ទើរតែឆ្គួតហើយចង់ចាកចេញវិញងាយៗមែនទេ? គិតថាគេជាមនុស្សដែលមិនចេះមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់អ្វីឬ? ហើយចុងប្រយោគក៏ស្រែកកំហគខ្លាំងៗទាំងងើបខ្លួនទៅរកជីមីន

« អត់ទេ,កុំប៉ះពាល់ខ្លួនខ្ញុំ..ចេញៗទៅ..
ហុឹក...ជួយផង...ហុឹក... »ជីមីនស្រែកយំទាំងប្រតាយប្រតប់រុញច្រានគេចេញពេលគេងើបខ្លួនមកទ្រោបលើរាងកាយខ្លួនបបូរមាត់ស្ដើងក៏ទម្លាក់លើស្បែកទន់ៗថើបជញ្ជក់មិនខ្ជីខ្វល់និងសម្លេងយំសោគជីមីនអីបន្ដិច « ហុឺ..ហុឹក...លែងៗខ្ញុំទៅ...ហុឹក... »បាតដៃដែលទំនេរក៏ខ្ញាំដើមដៃគេដើម្បីអោយគេបញ្ឈប់សកម្មភាពខ្លួនក៏រើបម្រាសមិនអោយគេបានថើបបញាក់ញីបានស្រួល...តែពេលនេះជុងគុកដូចជាមនុស្សបាត់បង់សតិគេមិនស្ដាប់អ្វីទាំងអស់សំខាន់គឺគេកំពុងផ្ដោតលើសាច់កញ្ចឹងកដែលខ្លួនកំពុងបឺតជញ្ជក់...ដៃក៏រាងសព្វរាងកាយស្រលូនរបស់អ្នកក្រោមទ្រូងពេញៗដៃដល់ថ្នាក់ធ្វើអោយជីមីនទន់ខ្សោយលែងរុញច្រានគេចេញតទៅទៀត សុខចិត្តដេកស្ងៀមៗបង្ហូរទឹកភ្នែកអោយគេធ្វើតាមចិត្តចង់