Anecdote of the Darkest Era (On-Hold)

Ninety: Innovation

Innovation

Ikatlong Persona

The beginning of our life is like fresh food or fruit but in the middle of it, you will feel the uncontentment to taste just one dish. Katulad na rin siguro sa buhay ni Brittany, she admittted to herself thar sometimes, she feels bored on her everyday living un her world but when she transfer to Eraia's body, it looks like a fresh and exciting start of her life.

Madaming mga katanungan sa isip niya na gusto na lang niya minsang bumalik sa kinaroroonan niya but the other half of her wants to stay where she is right now. That's how her life goes, thrill.

Its been already 2 days past but they are still travelling to their destination.  Minsan pang kinontact ni Eraia si Summer kung pasasaan na sila and they answered that they are already half kilometer to the bridge where they decided to meet. Nag-short cut na lang kasi sina Summer para magtungo sa paroroonan.

Nakakapagtakha nga lang na kahit mapanganib ang lugar ay wala man lang ni isang umaatake sa kanilang nilalang, na tila ba may tumapos na sa mga ito bago pa man sila makadaan dahil may naaamoy pa silang malansang wari nila'y dugo ng mga namatay na hayop.

"I smell blood everywhere," pag-oobserba ni Ashanty sa paligid. "Pero wala akong maramdamang panganib."

"Hindi ba obvious? Ibigsabihin, may nauna nang dumating dito bago pa tayo makarating dito," sarkastikong ani ni Cooper. "Common sense ba, common sense," dugtong pa nito na ikinasimangot ni Ashanty.

"Iniwan ka nalang dapat sa Tatay mo kung ang baho naman ng lumalabas sa bibig mo," pang-bubuwelta ni Ashanty na ayaw talagang papatalo sa tuwing nagkakaalitan sila ni Cooper. Ang kaibahan lang talaga ngayon ay si Ashanty ang ginisa at si Cooper namana ang nang-gisa.

Tahimik na nabuntong hininga si Brittany, katabi niya sa kaniyang kaliwa si Blue at sa kanan naman niya si Logan na minsan siyan inaalalayan sa tuwing msy mga mababatong daan.

"What do you want to eat?" Logan asked to her. Napalingon naman si Brittany sa kaniya bago magkibit-balikat.

"I'm not hungry," kiming wika niya.

Tumaas ang kilay ni Logan. "You did not eat for 2 days straight," he stated.

"Kasi nga hindi siya gutom," masungit na wika ni Blue at hinawakan pa sa balikat si Brittany para mas lalong lumapit sa kaniya.

Brittany just shook her head from what she'd witnessed.

Then she remembered Damiana before they path ways. She wish that the girl will fulfill her promises to her. Brittany knows that Damiana is not completely a bitch here, biktima lang din ito ng sosiyalidad. Ayaw pa rin niya sa dalaga pero para sa kaniya ay may maitutulong na rin ito sa mga plano niya. Ang totoong plano niya.

Maging siya ay naguguluhan din sa sarili niyang plano pero hindi niya rin maiwasang sundin ang lahat ng iyon lalo na't nagkokonekta na ang mga pinaggagagawa niya.

Her cousin, her bestfriend and even the incidents isn't a coincidence but she thinks that it was all planned.

Muli niyang pinasadahan ng tingin si Logan.

Someone is manipulating everything. She thought. May posibilidad na hindi talaga nito alam ang kondisyon niyang hindi talaga siya ang totoong Eraia. At may posibilidad din na ginawa niyang advantage ang insidente na nangyari sa katawan ni dalaga para manipulahin ang paligid.

Para saan?

Walang nakakaalam.

Kaya hirap na hirap talagang magtiwala si Brittany sa mundong ito dahil lahat ng nasa paligid niya ay puwedeng-puwede siyang lokohin. Even Logan who only shows care and none other than love to her. Puwedeng paglaruan ang damdamin, puwedeng lokohin.

But she can't help to trust him na para bang ang katawan mismo ni Eraia ang sumasang-ayon palagi sa binata. Parang buong loob itong nagtitiwala rito.

Hindi niya na maintindihan ang katawang ito. Masyadong komplikado at napakaraming tinatago.

NANG makalipas ang limang araw na mapayapa nilang paglalakbay ay natanaw na rin nila sa wakas ang tulay na patutunguhan. Mukha mang malayo pa rin sa paningin nila ay tuwang-tuwa na sila lalo na sina Ashanty na grabe na kung makareklamo.

Sa limang araw kasi na iyon ay isang beses lang silang kumain at tatlong beses lang na nagpahinga. Mabuti nga at kinaya nila iyon dahil mukhang malakas naman ang stamina nila maliban kay Eraia o Brittany na maya't-mayang napapagod dahil sa mahina nitong pangangatawan.

Pero ang mapayapa nilang paglalakad ay agad ding naudlot nang maramdaman nila ang paglindol ng buong paligid dahilan para matigil sila sa paglalakad.

Ramdam ng lahat na ang lindol na iyon ay hindi pangkaraniwan tulad ng alam nila. It was created by someone or something who's bigger than them.

"Tang-inang mga Pheros 'to, kahit kailan talaga mga bida-bida," ani ni Cooper kasabay ng paglabas niya ng sandata. Kagaya niya ay naglabas din ng sandata ang lahat habang si Blue naman ay ginamit ang abilidad niyang mabilis na pagtakbo para dalhin si Brittany sa kung saan nagmula ang lindol tulad ng utos sa kaniya nito.

Brittany didn't even bother to summon her gun because she know who's who and that thing brings no harm on them.

Napakagat sa labi si Brittany matapos na maramdman ang saglit na pagkahilo dahil sa bilis ni Blue. Inayos na lang niya ang sarili at doon nakita ang isang Batang Pheros na mukhang nawawala ng landas. Pheros is a giant living tree who can moves everywhere or where the water is. Pheros is also known as the most wild specie in this world like what've Brittany read on the books. Pheros can Create an earthquake if it is a baby or little Pheros, but if its an old Pheros, it will create a big tsunami in the ocean near the pheros or can cause a volcanic eruption. Pheros was also known on that world as one of the reason why their world was created.

Natigilan ang batang Pheros nang magtama ang mata nila ni Brittany. Nakatingala si Brittany at Blue habang nakatingin sa Pheros na mukhang natatakot sa kanilang dalawa.

Brittany sighed.

She forgot how to calm the Pheros.

Author's note: Hi po!!! Sorry kung hindi nakakapag-update ha? napakabusy lang talaga sa restau kaya sorry talaga. Babawi talaga ako after ng holy week. Thank you for wsiting and understanding!